4.5 Wat zij wil

"Mitchel, het ontbijt staat klaar!", galmde het door het kleine huisje van mij en Leontien. Ja, van ons samen. De afgelopen maand was goed verlopen. Ik had haar alles verteld vanaf de dag dat ik haar ontmoette, tot de dag dat ik in het park zat. Ze had me begrepen, maar wilde me niet meteen terug. We hielden een soort proeftijd, waarin we weer opnieuw zouden beginnen, rustiger.

"Waarom heb je dat nette pak aan, gekkie?", zei ze liefkozend. Ik zette mijn bord op tafel neer en ging zitten.
"Om ons in de stemming te brengen," grijnsde ik.
"De stemming? Waarvan?", vroeg ze nieuwsgierig. Ik wilde haar vanavond mee uit eten nemen.
"Dat zie je straks wel," mompelde ik.
"Om ons in de stemming te brengen," grijnsde ik.
"De stemming? Waarvan?", vroeg ze nieuwsgierig. Ik wilde haar vanavond mee uit eten nemen.
"Dat zie je straks wel," mompelde ik.

"Doe niet zo gemeen, Mitchel," giechelde ze als een puber. Ze kon zich heel volwassen gedragen, maar ook heel kinderlijk of als een puber, zoals in dit geval.
"Ik zeg niks," zei ik met volle mond. Ik keek haar aan en glimlachte ondeugend. Er leek een lampje te gaan branden.
"We gaan uit eten!", gilde ze. Ik legde mijn vork neer.
"Inderdaad."
"Ik zeg niks," zei ik met volle mond. Ik keek haar aan en glimlachte ondeugend. Er leek een lampje te gaan branden.
"We gaan uit eten!", gilde ze. Ik legde mijn vork neer.
"Inderdaad."

Die middag nam ik Leontien mee naar het plaatselijke restaurant. Ik had de dagen ervoor al een tijdje door de stad gewandeld om een geschikte 'eerste' date te zoeken.
Ik hield de deur voor haar open. "Gaat u voor, mevrouw," grijnsde ik. Alsof ze recht uit de rijke buurt was gekomen liep ze zo deftig mogelijk het restaurant binnen. "Dank u wel, mijn heer."
Ik hield de deur voor haar open. "Gaat u voor, mevrouw," grijnsde ik. Alsof ze recht uit de rijke buurt was gekomen liep ze zo deftig mogelijk het restaurant binnen. "Dank u wel, mijn heer."

Na het eten kwamen we lachend naar buiten gelopen. Het was erg gezellig geweest, best romantisch ook. Ze vertelde een verhaal over toen ze Cody net gekocht had en ik moest de hele tijd naar haar hand kijken. Uiteindelijk legde ik mijn hand op de hare en ze keek me geschrokken aan, maar trok haar hand niet weg.
"Het was geweldig, Mitchel. En.."
"Het was geweldig, Mitchel. En.."

Leontien boog zich voorover en gaf me een tedere kus op mijn lippen. Ik bloosde een beetje. "Ik heb je gemist, Mitchel," fluisterde ze in mijn oor. Ik streek een plukje haar uit haar gezicht.
"Ik jou ook," antwoordde ik schor. Ik kuchte voorzichtig om het de stemming niet te laten verpesten.
"Ik jou ook," antwoordde ik schor. Ik kuchte voorzichtig om het de stemming niet te laten verpesten.

Opnieuw boog Leontien zich naar voren en kuste me. Ik sloeg mijn armen om haar heen en er volgde nog velen kussen. Eindelijk, na een maand van verlangens naar haar. Kon ik weer genieten van ons samen zijn. Niet langer zou ze me ontwijken. En we konden weer hand in hand door de stad lopen. Ja, ik genoot meer van deze kus dan ik ooit had gedaan.

En uiteindelijk belandde we in de slaapkamer. Onze slaapkamer. We stonden in ondergoed te zoenen en we schaamde ons nergens meer voor. Leontien had mij vergeven en ik haar, omdat ze zomaar weg was gegaan. Ik had wel begrip voor haar, maar het deed me toch pijn dat ze voor me 'gevlucht' was. Tot nu, nu zouden we alles vergeten en een toekomst bouwen.

"Jij bent mijn eerste," fluisterde Leontien. Ik streelde haar wang zachtjes.
"En hopelijk ben ik ook je laatste," ik drukte een kus op haar voorhoofd. Dit was voor mij ook de eerste keer. En gelukkig was het met Leontien. Stel dat het met Nina geweest was, zij was niet de ware voor mij, zoals ik dacht. Maar daar moest ik nu niet aan denken.
"En hopelijk ben ik ook je laatste," ik drukte een kus op haar voorhoofd. Dit was voor mij ook de eerste keer. En gelukkig was het met Leontien. Stel dat het met Nina geweest was, zij was niet de ware voor mij, zoals ik dacht. Maar daar moest ik nu niet aan denken.

Ik moest genieten van dit moment met mijn ware. De vrouw die bij me hoorde, zoals iedereen dat had, zeiden ze. Ik kust haar in haar nek en voelde hoe de haartjes op haar arm overeind gingen staan.
"Ik heb je gemist," zei Leontien nog een keer. Ze bleef het herhalen en telkens kreeg ik een warm gevoel.
Samen verdwenen we onder de dekens.
"Ik heb je gemist," zei Leontien nog een keer. Ze bleef het herhalen en telkens kreeg ik een warm gevoel.
Samen verdwenen we onder de dekens.

"Ik hield van je, maar ik wist het gewoon niet," zei ik. Leontien lag in mijn armen en we keken naar het plafond. Het was gebeurt, onze eerste keer was geweldig geweest. Beter had ik het me niet kunnen wensen.
"Ik hield al die tijd van je, dat wist je," ik keek haar even aan en glimlachte.
"Nooit zal ik je meer verlaten."
"Ik hield al die tijd van je, dat wist je," ik keek haar even aan en glimlachte.
"Nooit zal ik je meer verlaten."

"Nee, doe dat niet," het was een tijdje stil. Ik wreef met mijn hand over haar schouder. Haar adem voelde ik in mijn nek en de warmte die ze me gaf was de heerlijkste warmte die ik sinds tijden had gevoeld.
"Mitchel.. ?", zei Leontien een beetje angstig. Ik kreunde, daar ging het moment.
"Ja, liefje?"
"Mitchel.. ?", zei Leontien een beetje angstig. Ik kreunde, daar ging het moment.
"Ja, liefje?"

"We hebben het niet veilig gedaan, hè," zei Leontien twijfelachtig. "Misschien ben ik wel zwanger."
Ik voelde mijn mondhoeken krullen. "Dat zal vast niet van de eerste keer," stelde ik haar gerust.
"En wat als dat wel zo is?"
"Dan is dat het mooiste wat me zou kunnen overkomen. Dat jij ons kindje draagt voor generatie 5."
Ik voelde mijn mondhoeken krullen. "Dat zal vast niet van de eerste keer," stelde ik haar gerust.
"En wat als dat wel zo is?"
"Dan is dat het mooiste wat me zou kunnen overkomen. Dat jij ons kindje draagt voor generatie 5."
Van: Mitchel Visser <[email protected]>
Aan: Patrick Visser <[email protected]>
Verzonden: Vrijdag, augustus 19 19:37:23 2011
Onderwerp: Hey allemaal!
Hey broertje!
Hoe is het met jou? En met de rest? Sorry dat ik niet meer gemaild heb, jullie zullen wel ongerust zijn geweest. Na de eerste mail die ik jullie stuurde is er best wat gebeurd!
We hadden (op onder anderen jou advies) besloten een tijdje rustig aan te doen. Leontien wilde niet meteen weer in het liefdeskoppel van de stad veranderen, om wat ik haar had aangedaan. (begrijpelijk) Nou, na een paar weken samengewoond te hebben alsof we gewoon vrienden waren en niets voor elkaar voelden, heb ik haar mee uitgevraagd en zijn we gaan eten in het plaatselijke restaurant. Na afloop zei Leontien dat ze het zo niet langer vol hield en ze kuste me. En van het één komt het ander, dus..
Leontien is zwanger! We zitten nog maar in de eerste fase, hoor en het is nog helemaal niet zichtbaar. Maar we zijn allebei super blij en dolgelukkig natuurlijk. Want dit wordt misschien wel de nieuwe generatie! Ons leventje hier in Appaloosa Plains loopt geweldig, hopelijk gaat het bij jullie ook allemaal goed. Mail me!
Groetjes en een dikke knuffel aan iedereen.
Aan: Patrick Visser <[email protected]>
Verzonden: Vrijdag, augustus 19 19:37:23 2011
Onderwerp: Hey allemaal!
Hey broertje!
Hoe is het met jou? En met de rest? Sorry dat ik niet meer gemaild heb, jullie zullen wel ongerust zijn geweest. Na de eerste mail die ik jullie stuurde is er best wat gebeurd!
We hadden (op onder anderen jou advies) besloten een tijdje rustig aan te doen. Leontien wilde niet meteen weer in het liefdeskoppel van de stad veranderen, om wat ik haar had aangedaan. (begrijpelijk) Nou, na een paar weken samengewoond te hebben alsof we gewoon vrienden waren en niets voor elkaar voelden, heb ik haar mee uitgevraagd en zijn we gaan eten in het plaatselijke restaurant. Na afloop zei Leontien dat ze het zo niet langer vol hield en ze kuste me. En van het één komt het ander, dus..
Leontien is zwanger! We zitten nog maar in de eerste fase, hoor en het is nog helemaal niet zichtbaar. Maar we zijn allebei super blij en dolgelukkig natuurlijk. Want dit wordt misschien wel de nieuwe generatie! Ons leventje hier in Appaloosa Plains loopt geweldig, hopelijk gaat het bij jullie ook allemaal goed. Mail me!
Groetjes en een dikke knuffel aan iedereen.
Van: Patrick Visser <[email protected]>
Aan: Mitchel Visser <[email protected]>
Verzonden: Dinsdag, augustus 30 22:12:13 2011
Onderwerp: De toestand hier.
Hey, Mitchel.
Sorry dat ik pas na twee weken reageer, maar het was een beetje druk hier. Meteen nadat je gemaild had, heb ik eens echt goed op ons gezin gelet. Ik was namelijk meer bezig met mezelf, hihi. Ik zal je vertellen hoe het met iedereen gaat.
Aan: Mitchel Visser <[email protected]>
Verzonden: Dinsdag, augustus 30 22:12:13 2011
Onderwerp: De toestand hier.
Hey, Mitchel.
Sorry dat ik pas na twee weken reageer, maar het was een beetje druk hier. Meteen nadat je gemaild had, heb ik eens echt goed op ons gezin gelet. Ik was namelijk meer bezig met mezelf, hihi. Ik zal je vertellen hoe het met iedereen gaat.

Esmée is nog precies zoals toen jij vertrok, waarschijnlijk. Haar passie voor dansen heeft ze behouden, maar Eline had daar niet zo'n zin meer in. Soms als ik de sportkamer inloop, danst Esmée alsof ze een onzichtbare vriend tegenover zich heeft staan. Ik heb geen idee waar het vandaan komt, maar ze gelooft nog steeds heilig in hem. Soms maak ik me wel zorgen om haar, hoor.

Zoals ik al zei, is Eline gestopt met dansen. Af en toe hoor ik boven wel eens de muziek aan staan, maar meestal zit ze beneden achter de computer. Als één van ons er dan even achter wil reageert ze fel dat ze er nog maar net achter zit. Voor haar is van 8 tot 10 dus 'nog maar net'. Ze wil niet zeggen wat ze aan het doen is, maar ik vang soms wat op en volgens mij heeft ze een online chatgroep.

En dan mama. Ze werkt nog steeds even hard als normaal. En ook haar hobby heeft ze behouden. Meestal heeft ze er geen tijd voor, maar als ze tijd heeft dan laat ze haar gevoel voor kunst de vrije loop en staat er binnen de kortste keren een nieuw meesterwerk op de ezel. Ik bewonder haar, hoe ze het vol houd om vier kinderen te verzorgen. En dan vooral zo'n probleemkind als mij op te voeden, haha.

En papa begint en echte oude knarsetand te worden. Hij loopt werkelijk óveral op te mopperen. Als hem iets niet zint stampt hij met zijn wandelstok op de vloer om nog even duidelijk te maken dat iets niet gaat zoals het, volgens hem, hoort.
Ook wil hij niet toegeven aan zijn ouderdom. Hij gebruikt anti-rimpelcrèmes die geen effect hebben en verft nog steeds zijn haar.
Ook wil hij niet toegeven aan zijn ouderdom. Hij gebruikt anti-rimpelcrèmes die geen effect hebben en verft nog steeds zijn haar.

En dan over naar mij, want nu hebben we iedereen gehad, ja toch?
Ik geniet sinds ik ben afgestudeerd van het leven van een jonge man. Twee avonden per week ga ik uit en op een avond dat ik ging stappen kwam ik echt een beeldschone vrouw tegen. Zo mooi als haar heb ik nog nooit een meisje gezien. Tegen haar schoonheid kan zelfs jou Leontien niet op, haha.
Ik geniet sinds ik ben afgestudeerd van het leven van een jonge man. Twee avonden per week ga ik uit en op een avond dat ik ging stappen kwam ik echt een beeldschone vrouw tegen. Zo mooi als haar heb ik nog nooit een meisje gezien. Tegen haar schoonheid kan zelfs jou Leontien niet op, haha.

Nou ja, we raakte aan de praat en we spraken steeds vaker af. De hele stad hadden we met z'n tweeën zo'n beetje wel gezien, denk ik. En op de zoveelste date vroeg ik haar dan eindelijk wat ik zo graag wilde vragen. Ik vroeg of ze bij me in wilde trekken en dan zouden ze samen een appartementje zoeken. Want dat we van elkaar hielden, dat was wel duidelijk.

Natuurlijk stemde Mandy in. Oja, ze heet Mandy Dreamway en ze heeft twee katten: Lady en Tammie.
Thuis aangekomen begon ik al tassen in te pakken, want ik wilde meteen vertrekken. Een appartement had ik namelijk allang gekocht, maar ik wachtte nog op het juiste moment. Mijn ouders vonden het moeilijk om me zo opeens los te laten, maar ze vonden Mandy gelukkig wel leuk.
Thuis aangekomen begon ik al tassen in te pakken, want ik wilde meteen vertrekken. Een appartement had ik namelijk allang gekocht, maar ik wachtte nog op het juiste moment. Mijn ouders vonden het moeilijk om me zo opeens los te laten, maar ze vonden Mandy gelukkig wel leuk.

En diezelfde avond konden we vertrekken. Ik heb van iedereen afscheid genomen en mama moest zelfs een traantje weg pinken. Voor de tweede keer liet ze me gaan, maar nu was ze jou ook nog eens kwijt. Twee zonen in zo'n korte tijd, dat vond ze niet niks. En ik begrijp haar wel. Ze beloofden allemaal vaak langs te komen.

En dat gebeurt ook. Mijn moeder komt elke week wel een keer langs om te vragen hoe het er voor staat in onze relatie, in de financiën en zelfs met de dieren waar ze (volgens mij) niet eens interesse in had.
Heel gezellig allemaal, maar soms zou ik ook wel eens willen dat ik in Appaloosa Plains woonde. Zodat mam niet elke week over de vloer komt strompelen.
Heel gezellig allemaal, maar soms zou ik ook wel eens willen dat ik in Appaloosa Plains woonde. Zodat mam niet elke week over de vloer komt strompelen.

Maar voor de rest, gaat het dus allemaal hartstikke goed met ons. (Behalve met papa dan, die vind niks goed op dit moment, haha.)
Ik moet jou ook de groeten doen van iedereen en Mandy wil je ook heel graag ontmoeten. Misschien spreken we ooit nog eens af. Kom je nog wel terug?
Een dikke knuffel van ons allemaal.
ps. Wat geweldig dat Leontien zwanger is! Jullie sturen toch wel foto's zodra de kleine op de wereld is? Esmée en Eline gingen helemaal door hun dak toen ze hoorde dat ze tante werden. En weer was mama emotioneel. Ze vind het best moeilijk hoor, broer, dat we zo snel groeien.
Ik moet jou ook de groeten doen van iedereen en Mandy wil je ook heel graag ontmoeten. Misschien spreken we ooit nog eens af. Kom je nog wel terug?
Een dikke knuffel van ons allemaal.
ps. Wat geweldig dat Leontien zwanger is! Jullie sturen toch wel foto's zodra de kleine op de wereld is? Esmée en Eline gingen helemaal door hun dak toen ze hoorde dat ze tante werden. En weer was mama emotioneel. Ze vind het best moeilijk hoor, broer, dat we zo snel groeien.