3.3 Liefde en ouder worden
Het incident met mijn moeder was al weer een paar maanden geleden. We waren allemaal geschrokken en extra voorzichtig met elektrische apparaten. Maar gelukkig gingen die niet vaak meer stuk. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. Ik ging steeds vaker naar toffe feestjes en kwam ook steeds later thuis, dus steeds heftigere straffen.
Ondanks die straffen kwam er ook iets in huis waar ik wél heel blij mee was.. Een computer! Toen ik thuis kwam begon ik te gillen toen ik dat ding zag. Rick vond het ook super leuk. Eindelijk kregen we waar we zolang over hadden gezeurd. Waarschijnlijk om er vanaf te zijn.
Ik zette gelijk de computer aan om SimChat te installeren. Daar zaten al mijn vrienden op en nu kon ik eindelijk met ze gaan praten. Ik zette een foto van mezelf op de site zodat vrienden me konden vinden. Al snel kreeg ik heel veel verzoekjes. Ik accepteerde iedereen.
Zo leerde ik ook een nieuwe jongen kennen. Zijn naam is Samuël. Samuël Quast. Ik nodigde hem bij mij uit en hij was nog leuker dan op zijn foto. Ik kletste wat met hem en keek in zijn prachtige ogen. Dit was weer een van mijn vele 'kalver' liefdes had ik het gevoel. Ik 'verdronk' niet in zijn ogen en voelde ook geen kriebelend gevoel in mijn buik. Ik vroeg me af hoe dat gevoel was.
Rick had ook een knappe man ontdekt. Hij was wel verliefd. Elke avond vertelde hij me over Kess. Kess was al in de 20 en daarom had Rick niet veel kans. Ze waren dan ook gewoon vrienden en Rick had hem eindelijk durven uitnodigen in ons huis toen er niemand thuis was.
Kess bleef maar verhalen vertellen en Rick stamelde soms een antwoord. Hij verdronk wel in zijn ogen en was blijkbaar hartstikke verliefd. Maar Kess had niks door, hij was maar aan het vertellen en grapjes aan het maken. Hij dacht dat Rick zich altijd zo gedroeg. Ik vroeg me af of Kess wist dat mijn broertje homo is.
Ik nam, na een paar keer ontmoeten, Samuël mee naar een restaurant om daar gezellig een hapje te eten. Ik stond bij de bar te wachten en bestelde maar een drankje. Ik kreeg het drankje in handen en betaalde de barkeeper. "Hou de rest maar", zei ik toen hij wilde wisselen. Op dat moment voelde ik een warme hand op mijn schouder. "Samuël!", zei ik verrast en samen liepen we naar binnen.
"Bedankt voor deze prachtige avond schoonheid", zei Samuël en ik giechelde. Na zoveel vriendjes wist ik wel hoe ik een jongen kon versieren. Hij glimlachte en trok me tegen zich aan. "Je bent mooi", fluisterde hij. Ik voelde me op een bepaalde manier gevleid als jongens dit tegen me zeiden, ook al zeiden ze dat allemaal.
Voorzichtig maakte ik me los uit zijn greep en keek hem voor een lange tijd aan. Ik voelde weer die warme handen van hem over mijn armen glijden. Voorzichtig pakte hij mijn handen. Waarom voelde ik niks speciaals?
Zacht gaf Samuël kneepjes in mijn hand en fluisterde lieve woordjes. "Ik hou van je, Puck", bijvoorbeeld. "Ik ook van jou", zei ik dan terug, zonder enig gevoel van waarheid. Waarom deed ik dit eigenlijk? Waarom liet ik alle jongens voor me vallen en ze daarna zomaar weer bij het grof vuil gooien?
Ik voelde het moment aanbreken waarop ik hem maar een kus moest geven. Hij durfde dat blijkbaar niet. Wat een watje was het eigenlijk. Ik keek omhoog en zag op een wolkenkrabber hoe laat het was. Alweer bijna tijd om te gaan. Ik deed een stap naar voren en drukte een kus op zijn lippen.
Geen enkel gevoel van blijdschap. Het was gewoon een gewoonte om iemand te kussen voor je weg ging. Net als dat je iemand een hand gaf als je die voor het eerst zag. Samuël dacht daar blijkbaar anders over en beantwoorde mijn kus met een heftige zoen.
Ik deed mijn ogen open en haalde mijn mond van de zijne af. "Ik moet naar huis", zei ik met een glimlach. Samuël knikte teleurgesteld. "Moet ik je brengen?", vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ik rij zelf wel. Doeg", ik legde mijn hand op zijn schouder en kuste hem nog een keer. Daarna namen we echt afscheid en reed ik naar huis.
Die nacht lag ik weer te piekeren. Morgen werd ik alweer volwassen. Ik had nog helemaal niet na gedacht over mijn toekomst. Wat wilde ik? Iets waar ik geen school voor nodig had. School had ik immers helemaal verprutst. Gemiddeld stond ik een 6 en mijn diploma had ik al binnen. Maar ik wilde iets heel anders doen bijvoorbeeld professor in de wetenschap worden.
Rick deed het een stuk beter op school dan ik. Hij stond gemiddeld een 8 maar hij moest nog een hele tijd op school. Ik betwijfelde of hij het nu nog zo goed ging doen. Door die Kess. Ik was ook wel benieuwd hoe hij er uit zag. Misschien moest ik hem ook maar uitnodigen.
Die ochtend stapte ik uit bed en liep naar het raam. Ik keek naar buiten over de zee. Soms zag ik een stad aan de overkant. Vandaag was de dag dat ik volwassen werd. Geen regels meer die ik moest opvolgen. Ik mocht gaan en staan waar ik wilde vanaf vandaag.
De deur van mijn kamer ging open en Rick kwam naar binnen. "Gefeliciteerd, zus", lachte hij en kwam naast me staan. "Dankje", ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te krijgen. "Wat is er?", vroeg Rick. Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet gewoon niet wat ik wil.."
Rick knikte begrijpend. "Ik weet het ook nog niet zo zeker. Ik weet ook niet..", Rick maakte zijn zin niet af. Ik draaide me naar hem toe. "Wat..?", vroeg ik. "Nee, niks. Laat maar.", Rick wilde de kamer uit lopen maar ik pakte zijn schouder vast. "Is het Kess?"
Rick knikte. "Dat komt wel goed", zei ik met een knipoog en Rick's mondhoeken krulde omhoog.
Rick knikte. "Dat komt wel goed", zei ik met een knipoog en Rick's mondhoeken krulde omhoog.
De hele dag was ik bezig geweest met de voorbereidingen en om 5 uur was het dan zo ver, het feest kon beginnen. Ik had zo veel mogelijk jongens uit genodigd en een paar vriendinnen. Helaas kon Kess niet komen, dus kon ik hem nog niet ontmoeten. Maar dat maakte het zo veel uit, gezellig werd het toch wel.
Mijn vader kwam aan met een doos vlaggetjes, toeters en nog veel meer waar iedereen uit kon pakken. Ik kwam glimlachend met de aardbeientaart naar buiten. Een recept wat mijn vader blijkbaar leuk vond om te maken. En ik zette de taart op tafel. Iedereen begon te joelen.
En toen was het dan zo ver. Ik ging opgroeien tot een echte volwassen dame van achttien. Mijn vader stak de kaarsjes aan en gaf me een knipoog. "Succes", zei hij. Ik lachte en boog me over de taart. Iedereen begon nog harder te fluiten en te toeteren en toen was het moment daar. Ik blies de kaarsjes uit en ging weer recht op staan. Al bijna meteen voelde ik de tinteling vanuit mijn tenen omhoog kruipen en sprong ik de lucht in.
Ik kwam neer als een iets grotere Puck, met een ander kapsel en andere kleding. Maar ik voelde me nog hetzelfde. Maar dat was het niet. Vanaf nu mocht ik écht regelen wat er in huis gebeurde. Ik mocht mijn vader en moeder uit huis zetten, kiezen wanneer Rick moest verdwijnen en kon naar alle feestjes waar ze me voor vroegen.
"Gefeliciteerd, lief", zei Samuël en kwam bij me aan tafel zitten. Ik lachte. "Dankje", antwoordde ik. De deur ging open en vanaf buiten hoorde je luide muziek en gejoel. Rick kwam naar binnen. "Hey, wie is dat?", vroeg hij. Ik draaide mijn hoofd richting Rick. "Dit is Samuël mijn vriendje..", perste ik uit mijn mond. Was hij mijn vriendje nog.. ?
Na mijn taart snelde ik me naar boven om me om te kleden. Ik had geen idee wat er bij mijn leeftijd paste dus trok ik maar uit de kast wat ik leuk vond. En na een tijdje zoeken in mijn eigen en mijn moeders kast had ik dan toch een outfit bij elkaar geraapt waarvan ik hoopte dat hij in de smaak viel.
Rood was denk ik een nieuwe kleur die ik vaak ging dragen. Het paste wel bij me, vond ik zelf. Dus had ik die elementen maar gebruikt in mijn stijl. Ik had ook maar meteen een ander hoeslaken op mijn bed gedaan, want die bloemetjes konden echt niet meer.
Mijn haar was nu ook een stukje stijlvoller. Nou ja, een stukje.. Ik vond dit eigenlijk veel leuker dan wat ik als tiener had. Ik voelde me hiermee wel wat ouder. En ik deed ook wat minder make-up op. Die tijd is geweest. Ik hield het vanaf nu maar bij een lijntje rond mijn ogen en een beetje rouge.
"Schat, je ziet er weer prachtig uit!", riep mijn vader en ik snelde naar hem toe. Met een grijns op zijn gezicht omhelsde ik mijn vader. Ik was nu net zo groot als hij. "Nu kun je pas echt leuke dingen gaan doen", lachte hij. Ik lachte met hem mee. "Inderdaad", stemde ik in.
Mijn moeder kwam ook al snel naar me toe. "Wauw Puck, je bent een echte dame geworden!", riep ze enthousiast. Ik voelde mijn wangen een beetje gloeien. Dit was best een compliment. Ik had er altijd al ouder uit willen zien. En nu kon dat ook. Ik was nu 18 en kon eindelijk gaan genieten.
Ook mijn broertje kwam naar me toe om me te omhelzen. "Nu ben je pas echt mijn grote zus", grinnikte hij. "Ja, nu moet jij nog even door groeien." "Zet je me niet zomaar uit huis?", vroeg Rick plotseling. Ik pakte hem bij zijn schouders en keek hem aan. "Natuurlijk niet gekkie, je bent toch mijn allerliefste broertje!"
Die avond ging ik vroeg naar bed. Vanaf die dag hoefde ik niet tot 's avonds laat op te blijven omdat ik mijn huiswerk af moest maken van mijn ouders. Dat huiswerk had ik niet meer. Nooit meer, gelukkig. Eindelijk was ik van die school af. Ik wist wil dat ik de tijden ging missen met al die vriendjes en vriendinnen. Maar nu nog niet, nu ging ik genieten van het leven als 18 jarige.
De volgende ochtend zat ik met mijn vader aan tafel en besprak de dingen die hier gingen gebeuren. We bespraken bijvoorbeeld dat als Rick volwassen werd ik mee ging op huizenjacht. En als we er niet uit kwamen zou hij komen. Ik vertelde mijn vader ook dat ik een tatoeage wilde laten zetten en gelukkig vond hij dat geen probleem.
Ik belde dus na het ontbijtje met mijn vader meteen voor een afspraak om een tatoeage te laten zetten. De zelfde middag zou ik er nog terecht kunnen. Daar was ik blij om, want dan was ik er maar meteen vanaf. "Oké, bedankt. Tot vanmiddag. Daag", ik drukte op het rode telefoontje. "Geregeld", zei ik triomfantelijk tegen mijn vader.
Voor het zo ver was ging nog maar even surfen op een aantal banensites. En daar zag ik een hele leuke advertentie staan. Als figurant in films en series mee draaien. Dat leek me wel iets. Ik las het artikel door en besloot me aan te melden. Zo netjes mogelijk schreef ik een sollicitatie mail. Ik hoopte dat ik werd aangenomen.
Figurant zou vast nog niet zo zwaar zien. Als ik het even op dit baantje hield dan kon ik nog genieten van alle feestjes. En misschien groeide ik wel uit tot een van de bekendste actrices van heel Bridgeport. Inmiddels zat ik in de auto onderweg naar het theater. In de krant stond iets over een leuke voorstelling.
Ik wilde Samuël wel uitnodigen want dan konden we toch nog iets gezellig samen doen. Maar hij had geen tijd. Dus besloot ik maar in mijn eentje te gaan. Tenslotte was Rick ook nog naar school, mijn vader moest werken en mijn moeder begon echt oud te worden. Dus het kwam er op neer dat ik maar gewoon met mezelf moest gaan. Misschien kwam ik daar iemand tegen.
De voorstelling viel me erg tegen dus ik heb niet eens het einde gezien. Ik besloot lopend naar de schoonheidssalon te gaan en dan zou ik er wel op tijd zijn. Na de hele stad af te slenteren kwam ik dan eindelijk aan bij de salon en ik voelde nu toch wel een beetje de zenuwen op komen.
Eenmaal binnen liep ik direct door naar de vrouw wie ik zocht. Ze had overal tatoeages dus herkennen was simpel. "Puck Visser?", vroeg de vrouw en ze nam me nauwlettend op. "Ja, dat ben ik", zei ik. "Heb jij toestemming van je ouders?", vroeg de vrouw. Ik wist niet of ik dit kon opvatten als een compliment. Ze dacht dat ik jonger was dan ik daadwerkelijk was. "Ja, ik ben achttien hoor", zei ik licht beledigt.
De vrouw knikte. "Oké", was het enige wat ze zei. Geen sorry of iets anders. Gewoon 'oké'. Ze wees me de weg naar de tatoeage stoel en nu begon ik wel zenuwachtig te worden. Ik nam de ruimte in me op. Het was er best wel rustgevend alleen ik begreep niet waarom er zo'n stom schilderij van een auto hing.
"Trek je kleren maar alvast uit, dan zet ik alles klaar", zei de vrouw en wees naar een schort waar achter ik me kon omkleden. Gelukkig had ik mijn zwemkleding al aan gedaan zodat ik niet in mijn ondergoed hoefde te verschijnen. In mijn zwemkleding kwam ik achter het schort vandaan en nam plaats op de stoel. De zenuwen gierde door mijn lijf.
Aan de telefoon had ik al vertelt wat ik ongeveer wilde en de vrouw liet me een schets zien van wat ze in gedachten had. "Wauw, ja dat is super!", zei ik bewonderend toen ze me de tekening liet zien. Ik was helemaal enthousiast. "Laten we maar beginnen dan", zei de vrouw en haalde een apparaat tevoorschijn.
Voorzichtig zette ze de inkt op mijn huid en het leek steeds iets meer op wat het uiteindelijk zou worden. De zwarte lijnen waren gezet en ik hoefde nu alleen nog maar te wachten op de kleur. Ik verbaasde mezelf dat ik zo rustig bleef zitten. Er zouden waarschijnlijk ook mensen zijn die gillend op hun stoel zaten en bij wijze van spreken vastgeketend moesten worden.
Na een tijdje legde de vrouw het apparaat weg en schoof haar tafeltje opzij. "Je bent klaar", zei ze toen ik niets vermoedend op mijn stoel bleef zitten wachten tot dat apparaat weer zou komen. Ik sprong overeind om de tattoo in de spiegel te bekijken. "Wauw, hij is echt mooi!", mompelde ik. "Nog mooier dan op de schets.."
Ik kleedde me snel om en bedankte de vrouw hartelijk. Ze zei dat het geen moeite was en dat ik terug kon komen wanneer ik wilde. Ze vertelde me ook dat ik heel dapper was. Maar dat had ik zelf ook wel gemerkt.
Twee dagen later was het mijn eerste werkdag. De carpool kwam voor de deur te staan en met knikkende knieën stapte ik in. Gelijk stootte ik al bijna mijn hoofd. "Dag meisje, eerste werkdag?", vroeg de chauffeur. Ik lachte zenuwachtig. "Ja, haha", zei ik met een beetje een bibberende stem. Waarom was ik zo zenuwachtig? Het zou vast niet zwaar of moeilijk zijn.
En dat was het inderdaad niet. Het was echt een super simpel baantje. Een beetje op de achtergrond lopen met een tasje en in een barretje telkens opnieuw een cocktail drinken. Overigens was het wel heel gezellig want alle acteurs waren erg aardig tegen mij als nieuweling. Daar was ik wel blij om want als ze je allemaal niet mochten had je er al gauw geen zin meer in.
Ik besloot toen ik thuis had gegeten maar op stap te gaan. Nu ik volwassen was kon ik overal in en genieten van de nachten in de stad die nooit slaapt. Ik vroeg de taxichauffeur me naar een hippe plek te brengen en hij zei dat die er op dit moment niet echt waren. Daarom bracht hij me maar naar een tent die hij leuk vond en nou stond ik daar binnen.
Boven wilde ik graag naar binnen maar een uitsmijter hield me tegen. "Jij bent niet beroemd genoeg dame! En ook geen vampier!", hij duwde me met een ruwe beweging een stuk naar achter. "Doe normaal gek!", gilde ik geschrokken. De uitsmijter liep terug om iemand anders te controleren. Ik haalde geld uit mijn zak want ik wilde hem omkopen. Ik begon het te tellen en liep naar hem toe. "Hier heb ik..", de uitsmijter griste het uit mijn handen. "Loop maar door!", snauwde hij. Geschrokken liep ik naar binnen..
Ik liep de trap op en keek in het rond. Iedereen leek hier wel vampier te zijn behalve het personeel. Bij de bar bestelde ik een drankje en daarna nog een. Ondertussen praatte ik wat met de barkeeper. "Dit is een vampieren tent hè?", vroeg ik. De barman keek me aan alsof ik had gezegd dat ik zo meteen in een jongen ging transformeren. "Wat denk je, dit is Plasma 101!", lachte de barkeeper.
Dus dit was echt een vampieren tent. Ik haalde mijn schouders op en wilde gaan kijken wat er beneden te doen was toen er een man voor me kwam staan. Een vampier, dat zag ik aan zijn fel rode ogen. Hij vertelde me dat ik er goed uit zag en dat ik een mooie meid was. Wauw, wat een compliment. Dat hoorde ik nou nooit. Wilde ik bijna op een sarcastisch toontje zeggen maar ik hield me in en bedankte hem voor zijn compliment.
Daarna ging ik toch maar naar beneden en danste wat met een aantal vampieren. Het was hier wel gezellig, maar niet bepaalt mijn smaak. Niet alleen omdat er vampieren waren maar ook omdat er saaie pianomuziek gespeeld werd. Maar ik vermaakte me wel. Ik danste met een man die de hele tijd naar mijn borsten zat te kijken. Ik vond het maar een eng ventje en ging nog maar een keer naar boven voor een laatste drankje.
Na dat drankje ging ik wankelend de trap af en daarna stapte ik in de lift die wel 4 keer naast elkaar leek te staan. Toen de liftdeuren open gingen viel ik voorover op mijn gezicht. Ik schaamde me en kwam snel weer overeind. Ik was nog nooit zo dronken geweest. Ik kon nauwelijks op mijn benen staan en moest tegen een paaltje leunen om te wachten op een taxi.
Na twee avonden feesten met minder drank was het weekend en had Rick Kess uitgenodigd. Zodat ik hem ook kon leren kennen en we lol konden maken met elkaar. Meteen toen hij uit zijn auto stapte vond ik het al een leuke jongen. Ik bekeek hem nauwkeurig en op een heel andere manier dan ik bij andere jongens deed. Zelfs Samuël had ik nog nooit zo bekeken.
We waren nog maar net aan het kletsen toen Rick er bij kwam staan. "Hey, Kess", zei Rick en gaf hem een groet die ze waarschijnlijk samen hadden bedacht. Ik glimlachte naar mijn broertje en vond dat hij wel op knappe jongens viel. Kess had mooie donkere ogen en donker bruin haar. Zijn huid was ook nog lekker gekleurd en over zijn kledingstijl viel niet te klagen.
Na een tijdje had ik door dat ik de hele tijd naar hem keek en niet door had dat hij aan het vertellen was. Zijn stem klonk als prachtig gezang en zijn mond leek me heerlijk om te kussen. "Hallo, Puck?", vroeg Kess en ik werd wakker geschud uit mijn droom. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat stond ik hier nou te doen? Een beetje dom kwijlen over een jongen waar Rick verliefd op is?
"Kess, heb je zin om te blijven eten misschien? Puck, dan kan jij Samuël vragen", stelde Rick voor. Hij wilde natuurlijk dat ik niet om Kess heen ging hangen. "Nee ik kan niet, maar Samuël, wie is dat?", vroeg Kess en hij keek naar me. Ik voelde een soort knal van kriebels in mijn buik door onze blikken die kruiste. "Oh, gewoon een vriend..", stamelde ik en wende mijn hoofd af.
Rick wierp me een blik toe die ik niet kon bevatten. Het was zoiets als jaloezie, boosheid en vernedering. Ik voelde dat ik niet goed bezig was maar ik kon er niks aan doen. Rick begon te vertellen: "Samuël is een vriendje van Puck, zoals vele jongens waar ze mee gehad heeft op school." Nu wierp ik Rick een vuile blik toe maar hij leek er niet door geraakt te zijn.
Na nog een tijdje kletsen voor Rick en kwijlen voor mij moest Kess weg om te werken. Rick en ik haalde wat kliekjes uit de koelkast en gingen samen buiten aan tafel zitten. "Puck, waarom deed je zo, je loog over Samuël. Je bent toch niet verliefd hè?", vroeg Rick. Ik verslikte me bijna in mijn spaghetti. "Nee hoor, Rick. Ik ben niet verliefd", zei ik snel. Voor het eerst had ik gelogen tegen mijn broertje. En ik weet niet of dat wel zo aardig van me is geweest.
