2.8 Ze moet het maar weten

Zodra Rick zijn kamer in kwam verscheen er een teleurgestelde blik op zijn gezicht. Ik heb geen idee wat het was, misschien was de kleur niet goed. Of de meubels.. Maar hij was er een stuk minder blij mee dan Puck met haar kamer was.

Gelukkig was hij wel blij met zijn nieuwe kleren. Hij wilde een roze blouse hebben. Ik had al zo'n vaag vermoeden toen hij een peuter was. En dat werd steeds sterker.

Met zijn zus kon Rick het gelukkig wel goed vinden. Ze speelde samen gekke spelletjes en speelde vaak samen in de tuin.

Rick maakte altijd moeiteloos zijn huiswerk. Hij had dat waarschijnlijk van mij geërfd. Dat kon hij later misschien wel goed gebruiken.

Bij Puck ging het een stuk minder makkelijk. Ze was niet goed in wiskunde en kon zich ook niet concentreren. Misschien kwam het omdat ze bijna jarig was.. ?

Vanavond was het zo ver. Puck mocht van ons een feestje geven in de Sleur en ze zou op gaan groeien tot een tiener. Het was heel gezellig in de Sleur en alle gasten kwam opdagen.

Rond tien uur was het zover. Laetitia vroeg of de taart tevoorschijn kon komen en iedereen verzamelde zich om Puck heen. Ik begin met juichen en al snel had bijna iedereen een toeter in zijn hand.

Puck dacht diep na over wat ze zou wensen en daarna blies ze vrolijk de kaarsjes uit.

Ze stapte van het krukje en begon luid de juichen en te klappen. Al snel vlogen de glitters om haar heen en sprong ze de lucht in. Als een tiener kwam ze weer neer.

Samen met Rick ging ze aan een tafeltje zitten. "Wat ben je groot, Puck!", zei Rick bewonderend. Puck lachte. "Zo wordt jij straks ook hoor!"

Thuis liep Puck meteen naar de spiegel om een nieuw kapsel uit te proberen. Uit de kledingkast pakte ze haar ondergoed.

En daarna stapte ze in bed. Ze kwam nu met haar tenen bijna tegen de achterkant. Zo lang was ze geworden. Ik was trots op onze dochter. Ze was zo'n mooi meisje geworden.

's Ochtends was Puck al weer vroeg op om haar make-up en haar te doen. Ze zou vandaag naar haar nieuwe klas gaan en ze moest een goede eerste indruk maken.

Laetitia had zin in een duikje in het zwembad. Hoewel.. Een duikje.. Ze struikelde over een randje van de tegen en viel voorover in het zwembad. Plat op haar buik. Ik stond vanaf binnen in mezelf te grinniken. Soms was Laetitia toch wel erg onhandig.

Ik moest voor mijn werk naar de bibliotheek om te gaan lezen over koken. En ik moest wat dingetjes regelen op de computer.

Binnen snuffelde ik dus wat tussen de boeken, maar nergens was een boek te vinden over koken. Ik heb de kasten soms zelfs twee keer nagekeken. Dan moest ik het boek maar zelf kopen.

Ik ging dus maar door naar de computers. Ik kon toch geen boek vinden. Nog nooit in mijn hele leven had ik in mijn eentje met een computer gewerkt. Ik snapte er dan ook niks van. Op school hadden we wel les gekregen met SimWord en SimPaint, maar niet op internet.

Puck had ondertussen een jongen mee naar huis genomen. Ze hadden wel leuke gesprekken over van alles en nog wat. Ze konden het wel erg goed vinden. Puck had alleen één probleempje..

Ze geloofde in horoscopen en al die andere troep over sterrenbeelden. Ze vroeg dus aan deze jonge man wat zijn sterrenbeeld was. Dat bleek vissen te zijn. Puck dacht diep na. Nee, hier kon ze het niet mee vinden.

"Sorry, maar ik heb niet zo veel tijd", was Puck's excuus. Ze omhelsde de jongen en daarna zwaaide ze hem uit. Dit werd dus niet haar eerste echte vriendje.

Overigens kon Puck het wel nog steeds goed met haar broertje vinden. "Wie was dat van net?", vroeg Rick. "Ach, een eikel", lachte Puck. Ze roddelde een tijdje over de kinderen van school en toen moest Rick alweer naar bed.

's Nachts hoorde ik beneden vreemde geluiden dus slaperig liep ik de trap af. "Mam!", riep ik enthousiast. Daar stond mijn moeder in de woonkamer. "Hey, hoe is het?", vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Ik kom hier niet voor een bezoek. Ik wil dat je Puck en Rick zo snel mogelijk verteld over de tien generaties!", zei mijn moeder. "Ja mam. Ik doe het morgen.", antwoordde ik. Ze knikte en zwaaide naar me. Nog geen 5 seconde later was ze verdwenen.

De volgende dag maakte Laetitia een ochtendwandeling. Toen ze over het strand liep om even tot rust te komen vond ze opeens allemaal ruimtestenen en andere zeldzame voorwerpen. Die konden we wel gebruiken in deze financiële crisis tijden.

Puck maakte aan de eettafel haar huiswerk samen met Rick. Eigenlijk was het Rick die alles voor moest zeggen aan Puck en in ruil daar voor kreeg hij de nieuwste nieuwtjes te horen van school.

's Avonds ging Puck op zoek naar een baantje als receptioniste bij de kuuroord. Van haar vriendinnen had ze gehoord dat daar veel knappe jongens kwamen. Maar ik had even andere plannen deze avond.

Zodra ik thuis kwam liep ik meteen naar de kinderen toe. "Puck, ga je even daar zitten?", ik wees naar de bank. Puck stond op en liet zich op de bank vallen. Ik ging op de stoel zitten. "Laat ik bij het begin beginnen. Jullie oma, Sophie. Is hier vroeger begonnen als jonge vrouw met een grote droom: Tien generaties volbrengen op dit stuk grond. Jullie weten wat generaties zijn, jullie oma was één, ik en Laetitia zijn twee, en jullie zijn drie."

"Dus je wil dat een van ons hier blijft?", onderbrak Puck me. Rick zei nog steeds niks. "Ja, en jullie mogen zelf beslissen wie het gaat worden", antwoordde ik.

"En die moet dan hier kinderen krijgen en hier op laten groeien. En dan weer kinderen krijgen?", vroeg Puck. Ik was blij dat ze blond was, zodat je kon zien dat ze dom was. "Ja, inderdaad ja. Je moet hier kinderen krijgen." Rick wendde zijn hoofd af. Nu wist ik het wel zeker.

Puck zette in gedachten alles even op een rijtje en het was een tijdje stil. "Dus ik mag niet verhuizen?", vroeg Puck. "Als jij de legacy voort wil zetten niet nee."

"Oké pap, ik doe het!", riep Puck. Rick was blijkbaar opgelucht. "Echt waar? Wauw Puck, daar ben ik je heel erg dankbaar voor", zei ik. "Rick, jij kan gewoon gaan doen wat je wil met je leven. Ik hou je niet tegen, zolang je maar geen verkeerde dingen doet. Rick schraapte zijn keel. "Oke pap, dank je. Ik ga naar bed.", en hij slofte naar boven.

Ik stond op. "Kom eens heer meissie", ik spreidde mijn armen. Puck sprong overeind en sloeg haar armen om me heen. "Ik wist wel dat jij het ging doen hoor", ik liet Puck los en gaf haar een knipoog.

"Maar zorg alsjeblieft dat je niet zoals je oma eindigt. Dat je in je eentje een kind op moet voeden. En weet, wij willen je altijd steunen als je er even niet uit komt."