1.7 Hij wordt groot
De tijd stond niet stil en vandaag was het tijd om een stukje groter te worden voor Gino. Hij werd een echt kind en kon naar school. Ik hoopte dat hij het daar een beetje goed zou doen.
Er waren een aantal gasten maar die waren meer met zichzelf bezig dan met Gino. Behalve Jun. Die was vrolijk aan het joelen net als ik. Ik zette Gino op de grond en hij ging zelf staan. Er liepen sterretjes van zijn voeten tot zijn hoofd, hij sprong en kwam neer als echte jongen.
"Mag ik nu taart eten mam?", vroeg Gino. Ik knikte. "Natuurlijk mag jij nu taart eten.", hij sneed de taart in stukken en gaf iedereen een bord. "Eet smakenlijk.", riepen we in koor. Daarna begonnen we allemaal te eten van een heerlijk stuk taart.
"Mam, ik ga mijn kamer bekijken.", Gino sprong op en liep naar zijn kamer. "Wooow.", stamelde hij. Er stond een bureau om zijn huiswerk te maken.
Hij liep meteen naar de kledingkast want de kleren die hij aan had waren niet bepaald zijn smaak. En ik vond dat zijn nieuwe stijl erg goed bij hem paste.
"Mam, ik ga naar bed!", riep Gino. Hij trok meteen zijn pyjama al aan en stapte in bed. Ik stuurde iedereen naar huis.
Toen iedereen vertrokken was ging ik even bij Gino kijken. "Ben je blij met je nieuwe kamer?", fluisterde ik. Hij opende even zijn oog en knikte heel lichtjes. Daarna sloot hij zijn ogen weer en viel in slaap.
"Weltruste schatje. Morgenochtend ben ik er nog niet. Veel plezier op je eerste schooldag.", ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
En liep naar mijn eigen kamer. Wat werd hij toch snel groot.
's ochtends had Gino het briefje op tafel zien liggen en pakte wafels die ik 's avonds had gebakken uit de koelkast. Hij staarde een beetje voor zich uit.
Toen was het echt tijd om naar school te gaan. Hij wilde de eerste dag nog niet meteen met de bus. Hij wilde eerst zelf een stukje fietsen. De terugweg zou hij de bus wel nemen.
Ik werd pas om 9 uur wakker. Veel te laat. Ik douchte mezelf wakker en werkte snel een bordje cornflakes naar binnen.
Ik was gewoon door het getoeter van de carpool heen geslapen en moest zelf met de metro mee naar het ziekenhuis. Ik moest dan ook rennen om nog op tijd te komen.
Gino had een speciale dag gehad. Het was niet veel bijzonderder dan hij verwacht had.
Hij zat alleen in de bus. Er was nog niemand die hem echt aansprak en waarmee hij een klik had. "Hoi jonge man, mag ik je pas zien?", vroeg de chauffeur. "Ja, wacht.", Gino pakte zijn pas en liet hem zien. "Mag alstublieft mijn fiets mee?", smeekte hij. "Vooruit dan maar.", de chauffeur hielp hem en daarna reden ze weg.
Op school had Gino gehoord dat hij het beste meteen uit school zijn huiswerk kon maken. Dan was hij nog een beetje in de schoolgedachten. Thuis ging Gino dan ook meteen aan zijn huiswerk beginnen. Af en toe keek hij uit het raam. Het uitzicht was prachtig.
"Gino, ik ben thuis!", riep ik door het huis. "Oke.", hoorde ik Gino vanuit zijn kamer roepen. Ik begon aan het avondeten. We aten vanavond spaghetti. Dat had ik bij een kookcursus geleerd te bereiden. En het was heerlijk. "Gino, eten!", riep ik. Gino kwam meteen aan tafel zitten. "Hoe was je eerste schooldag?", vroeg ik. "Het was wel leuk. De lessen. Maar die leerlingen denken alleen maar aan zichzelf. Ze doen helemaal niet hun best.", hij vertelde over de leukste lessen en over de saaie gym. Ik knikte en zei af en toe een woord.
Na het eten hebben we nog heel even TV gekeken en daarna bracht ik Gino naar bed. "Weltruste Gino. Tot morgen.", fluisterde ik. Ik liep naar de deur en zette het licht uit. Ik sloot de deur en ging naar mijn eigen slaapkamer.
Ik stapte ook gelijk in bed. Ik was uitgeput van het werken. Het werd steeds harder werken nu ik als arstassistente door het leven ging.
's ochtends werd ik gewekt door mijn wekker. Ik was nog hartstikke moe en belde Jun dat ik niet zou komen werken. Ze nam het aanbod aan en gaf me een dag onbetaald verlof. Ik maakte een otbijtje voor Gino en dook daarna mijn bed weer in.
Ik hoorde Gino al wakker worden voordat ik sliep. Hij moest weer alleen zijn wafels eten. En daarna naar school. Het was al weer bijna weekend. Het was vrijdag, dus voor mij was het al weekend.
Ik moest voor iemand een TV repareren voor een grote som geld. Dat had ik meteen maar gedaan toen ik de TV had gekregen. Nu bracht ik hem terug naar de eigenaar en kreeg er zeker 500 simleons voor. Dat was meer dan de TV koste.
Thuis begon ik aan een boek wat ik moest lezen voor mijn werk. En niet veel later kwam Gino thuis. Hij kwam aan tafel zitten met zijn huiswerk en als hij iets niet snapte, wat nauwelijks voorkwam, vroeg hij aan mij hoe hij op het antwoord kon komen. Maar nooit wat het antwoord was. Dat wilde hij zelf doen.
"Gino, zullen we zometeen een spelletje schaken?", vroeg ik. "Mama, we hebben geen eens een schaaktafel.", ik glimlachte. "Kijk nu maar eens naar de muur.", lachtte ik. Gino keek naar de muur en zijn mond viel open. "Net stond die er nog niet!", zei hij verbaast. "Tja, Gino. Wen daar maar aan.", zei ik. We gingen allebij op een stoel zitten en begonnen te schaken.
"En dan doe ik deze!", zei Gino vast besloten. "Hmm.. Goede zet. Nu weet ik niet wat ik moet.", zei ik meer tegen mezelf dan tegen Gino. Ik koos zomaar een steen en verplaatste die. "Jammer hoor mam. Nu heb ik schaakmat!", riep hij. Hij stond op van zijn stoel en danste een rondje door de kamer. Ik begon steeds meer te beseffen.. Dat Gino slimmer was dan de meeste andere kinderen van zijn leeftijd.
Na dat potje begon ik aan het avond eten. Ik wilde dat Gino veel smaken leerde kennen. Dat was goed voor later. "Gino, nu heb je weekend.", zei ik tijdens het eten. "Wat is dat? Weekend? Dat zeiden die kinderen uit mijn klas ook al.", zei Gino. "Dan hoef je twee dagen niet naar school.", lachtte ik. "Wat belachelijk!", zwijgend aten we verder.
Gino ging in zijn eentje naar bed en viel zoals gewoonlijk meteen in slaap.
Ook ik was al aan mijn nachtrust toe want die had ik de laatste maanden niet gehad. Ik dacht terug aan de tijd dat ik zwanger was. En daarna aan Devin. Nee, daar moest ik niet aan denken. Denk maar aan Gino. En zo viel ik in slaap.
