1.9 Als hij jarig is
"Goeie morgen vlinder! Vandaag ben ik jarig!", zei Gino tegen zijn vlinder. Hij gaf hem een insect en liep vrolijk naar de woonkamer.
"Goeie morgen mam!", riep Gino vrolijk naar me. "Gefeliciteerd met je verjaardag lieverd.", glimlachte ik. Hij kwam aan tafel zitten en at heel snel zijn wafels op. "Ik heb nog wat voor je, dat kun je trakteren.", ik haalde een zak met kleine zakjes chips uit de keuken. "Dankje mam. Dat vinden ze vast lekker!", zei Gino lachend.
Gino pakt zijn tas en vertrok naar school. "Veel plezier schat!", riep ik hem nog na. Hij was weer te laat voor de bus en moest weer met de metro.
Gino had een leuke laatste dag ik zijn groep. Want vanaf morgen ging hij naar de middelbare school. Dat was in het zelfde gebouw, maar een ander deel.
Ik was thuis alles aan het regelen voor Gino's verjaardag. Ik nodigde veel mensen uit en bestelde een taart. Ik zat ook nog eens te denken aan hoe ik Gino over de legacy ging vertellen.
Toen Danny binnen kwam zette ik snel de muziek aan. "Hi mam. Bedankt voor de chips. Ze vonden het heel leuk.", was het eerste wat Gino riep. Steeds meer mensen kwamen binnen en het feestje kon beginnen. Eerst gingen we met z'n allen dansen.
Na een half uurtje was het tijd voor Gino om op te groeien. Ik deelde toeters uit maar de meeste waren meer bezig met dansen. "Je mag een wens doen Gino.", zei ik. Gino dacht diep na en fluisterde zijn wens.
"Blaas alles in één keer uit. Dan komt je wens uit.", riep ik. Gino verzamelde heel veel lucht en blies alle kaarsjes in één keer uit.
Nu waren er meer mensen die op Gino lette want hij ging opgroeien.
Heel snel kwamen de glitters van zijn tenen tot aan zijn hoofd. Hij draaide een rondje.. En daar stond een knappe tiener.
Gino snee de taart in stukken en nam zelf het eerste stuk.
Ik stond te kijken naar mijn zoon. Vanavond zou ik de legacy overdragen. Voor mij was de klus gedaan. Ik keek toe hoe hij zat te lachen. En te kletsen met al zijn gasten.
Gino begon te praten met een meisje uit zijn nieuwe klas. Ik merkte meteen dat er een klik was.
De gasten dropen al een beetje weg en Gino ging maar door met praten. Uiteindelijk nam ook dat meisje afscheid en ik nam Gino mee naar de bank.
"Gino, we moeten iets bespreken. Het is heel belangrijk.", de laatste gast was er vandoor en we gingen op de bank zitten.
"Nou, luister. Ik ben hier begonnen.. 14 jaar geleden. Want ik had in de krant een bericht gelezen over een uitdaging. Het leek me precies iets voor mij. Omdat ik een familiemens ben. Het is de uitdaging van 10 generaties. Dat betekend dus das hier 10 generaties moeten wonen. En aangezien jij mijn enige zoon bent wil ik je vragen of je dit wil overnemen van mij, en hier de rest van je leven te wonen.", ik zuchtte. Dat was er uit.
Ik was bang dat Gino het niet wilde doen. Misschien wilde hij wel in een van die hoge flats gaan wonen. "Ja mam, dat wil ik wel doen!", zei Gino na een lange stilte.
Ik sprong op en gaf Gino een knuffel. "Dankje Gino, met heel mijn hart.", zei ik blij. "Nu ga ik naar bed hoor. Weltrusten!", zei Gino en ging naar zijn kamer. Ik ging nog even wat dingen opruimen en stapte in bed.
Vanaf morgen was Gino de leider. De baas over het huis.
