3.5 Tijd voor verandering
Een maand later zat ik met mijn vader op de bank. Hij had me van boven geroepen en wilde wat met me bespreken. "Morgen gaat Rick verhuizen. Dat weet je, maar jij had ook plannen toch?", vroeg mijn vader. Ik knikte. Morgen zou het weer wat rustiger zijn in huis als mijn broertje weg ging. Het was allemaal zo snel gegaan deze maand. "Ja, ik wilde het huis laten verbouwen. Niet groots hoor. En dan kan binnenkort Kess hier in trekken", vertelde ik. Ik had al helemaal zitten tekenen en ontwerpen hoe het moest worden. Mijn vader vond het een goed idee en was het er mee eens dat dit huis misschien krap zou worden als ik ook kinderen wilde. Hoewel ik daar nog lang niet aan toe was.
Na het gesprek ging ik naar boven en deed mijn kleren uit. Ik ging op mijn bed liggen en staarde voor me uit. Het huis zou een serre krijgen met uitzicht op de tuin. De woonkamer wilde ik rustig houden en de keuken mocht lekker groot. En dan van die mooie glazen deuren naar de tuin toe. Boven wilde ik vier slaapkamers hebben. Dat zou naar mijn idee wel genoeg zijn.
Ik zag mezelf niet voor me met 4 kinderen om me heen hobbelen. Ik denk dat twee genoeg zou zijn. Maar voorlopig wilde ik nog helemaal geen moeder worden. Ik wilde lekker feesten met Kess en genieten van het leven. Gezellig met z'n tweeën op vakantie en niet met gillende kinderen om ons heen. Misschien als we wat ouder waren en hoger in onze carrière. Dan konden we onze kinderen ook meer luxe geven. Iets wat ik ook altijd wilde. En niet dat ik tot mijn vijftiende moest wachten op een computer. Dan schaamde je je wel voor je vrienden.
De volgende morgen toen ik op mijn werk was arriveerde Samuël. Ik had hem liever niet willen zien dus ik was blij om uit huis te zijn. Inmiddels hadden we het allemaal al weer goed gemaakt met elkaar maar ik schaamde me nog steeds voor wat ik had gedaan. Als hij me aan keek zag ik dat hij nog steeds boos en teleurgesteld in me was. Ik had spijt, dat had ik hem verteld maar voor hem was het niet goed genoeg.
Rond een uur of zeven was het dan zover. Rick ging samen met Samuël naar hun nieuwe kleine huisje toe en een eigen leventje opbouwen. Mijn moeder wilde dit niet missen dus kwam ze ook naar beneden om Rick gedag te zeggen. Het moest wel snel gebeuren anders vatte ze te veel kou. Ja, het ging niet al te best met mijn moeder. Haar haren begonnen uit te vallen en we wisten dat het bijna tijd was.
"Succes jongen, maak wat moois van je leven," zei mijn vader en klopte Rick op zijn schouder. Hij wist dat dit zou komen en had zich er op voorbereid. Ik zag het al voor me dat mijn vader in huilen uit zou barsten omdat hij zijn enige zoon zou 'verliezen'. "Pap, je mag zo vaak langs komen als je wilt hoor," lachte Rick die er veel minder moeite mee had om weg te gaan.
Ook ik kwam naar buiten om mijn broertje uit te zwaaien. "Pas goed op jezelf en Samuël, broertje. En we gaan nog wel vaak afspreken hè," vroeg ik en probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren. "Natuurlijk zussie, wij gaan echt wel goed contact houden hoor," lachte Rick. Ik aarzelde of ik hem een knuffel moest geven. Ik stapte toch naar voren en sloeg mijn armen om mijn broertje heen. "Ik zal je gezelligheid missen," fluisterde ik.
Toen was het tijd om echt te gaan voor Rick. Samuël gaf ons allemaal een hand en beloofde goed voor Rick te zijn. Daarna stapte ze in een auto die Samuël ooit ergens had gekregen en reden ze weg. Wild zwaaiend en roepend keken we ze na. Mijn kleine broertje, het huis uit. Als er iets was kon hij altijd bij ons komen, dat wist hij. Maar ik hoopte dat dat nooit nodig was.
De volgende morgen liep ik Ricks oude kamer in en keek om me heen. Hier zou tijdelijk onze slaapkamer komen totdat we echt konden gaan verbouwen. Ik keek om me heen en zag een kamer die precies op de mijne leek. Ik liep naar het raam en opende de gordijnen. Hij had wel mooi uitzicht vanuit zijn kamer wat nu voor ons zou zijn. Dan konden vanaf het bed lekker genieten.
Ik maakte zijn bed op en bekeek het. Ik zou het gaan verkopen ergens op een site. Waarschijnlijk op simMarkt.bp en zo kon ik ook weer wat centjes verdienen. Ik wilde zo veel mogelijk geld besparen voor de verbouwen waar ik echt heel veel zin in had. Eindelijk kon alles worden zoals ik het wilde. Ik keek er erg naar uit om alles te vernieuwen naar mijn smaak.
Na het bed liep ik naar de klerenkast en opende alle laatjes. Ik haalde de kleren die er nog in lagen eruit en er kwamen allemaal kinder- en peuterkleren tevoorschijn die ik nooit eerder had gezien. Waarom had hij die bewaard? Ik lachte om het idee dat mijn peuterkleren misschien ook nog ergens waren en nam een paar setjes mee om aan mijn moeder te laten zien als ze nog wakker was.
Toen ik op de wc zat ging opeens mijn mobiel af. "Hoi Puck, je agent hier. Ik wil dat je vanavond voor drie uur gaat dansen in de Sleur," deelde mijn agent mee. Wat was dit? Sinds wanneer had ik een agent en sinds wanneer gaf hij mij bevelen? "Uhm.. Oké..", mompelde ik. Misschien had mijn baas die aan me gegeven. Maar waarom een agent? Ik hoefde toch niet beschermd te worden of iets?
De vraag spookte de hele tijd door mijn hoofd en ik besloot Kess ook maar eens uit te nodigen. Al snel stond hij op de stoep en drukte een kus op mijn lippen. "Hey lieverd," zei hij. Ik glimlachte en gaf hem nog een kus. "Hai schat," zei ik. We stonden een tijdje in elkaars armen en zeiden niks. Voor het eerst was ik echt verliefd op een jongen. Jongens waren leuk, maar Kess was speciaal. Hem wilde ik niet zomaar kwijt raken.
"Heb je zin om met me mee te gaan naar de snackbar en daarna naar de Sleur?", stelde ik voor en Kess lachte. "Schat, ik ga best mee naar de snackbar maar de Sleur is pas om vijf uur open en dan moet ik werken," ik voelde een kleine teleurstelling maar zette me er overheen. Hij wilde wel met me mee naar de snackbar en dan konden we het over onze relatie hebben. Daar verheugde ik me al op en we gingen samen in de auto zitten. Ik glimlachte en gaf hem een kus. "Ik hou van je" "Ik ook van jou," zei Kess.
We kwamen aan bij de snackbar en liepen naar binnen om een drankje te bestellen. "Kess, we hebben nu verkering. Maar..", zei ik. Kess keek me aan en het leek of hij bang was voor wat ik ging zeggen. "Wat is er liefje?", vroeg Kess en keek me angstig aan. ".. Wordt het niet eens tijd dat we.. Samen gaan wonen?", kreeg ik met moeite naar buiten. Alsjeblieft, laat het hem er mee eens zijn. "Schat, dat lijkt me een fantastisch idee!"
Helemaal vrolijk liepen we hand in hand naar buiten. We bespraken de dingen die we nog moesten regelen. Al was dat niet veel. Zijn moeder moest ergens anders opgevangen worden. In een bejaardentehuis of zo iets. Ik kwam ook Samuël nog tegen en wilde even informeren over Rick. Ik haalde diep adem en stapte op hem af. Hij vertelde me dat het goed ging met Rick en dat ze een leuk huisje hadden. Rick moest wel veel werken, vertelde Samuël erbij.
Toen ik weg wilde gaan naar de Sleur stond er opeens paparazzi voor me. Hij was al de hele tijd foto's van me aan het maken. "Wat heeft dit te betekenen, meneer? Ben ik zo interessant?", vroeg ik brutaal. De man liet zijn camera zakken. "Mevrouw, U bent toch Puck Visser?", zei hij. Ik knikte verbaasd. Hoe wist hij mijn naam? De man kreeg door dat ik er echt niks van snapte en begon te lachen. "Misschien moet je eens een krant lezen," zei hij en verdween.
Een beetje in de war stapte ik in mijn auto en reed met tegenzin naar de Sleur. Daar bestelde ik meteen maar een drankje en kreeg korting. "Jij bent Puck Visser hè? Jij hoeft maar de helft te betalen hoor!", zei de barman. Wat had dit te betekenen? Het begon me allemaal steeds een beetje duidelijker worden. Ik zette het op een rijtje. Ik had een agent, paparazzi zette me op de foto en ik kreeg korting.
Toen ik weer op de foto werd gezet wist ik het zeker. Ik moest wel beroemd zijn. Ik had al die tijd niks door gehad en opeens kende iedereen mijn naam. Hoe wist iedereen in Bridgeport opeens van mijn bestaan? Misschien was het mijn agent of mijn baas. Maar waarom maakte die mij beroemd zonder me te vragen? Ik wist wel dat het zou komen, het hoort immers bij mijn baan. Maar al zo snel?
Er waren wel wat meer mensen die wel eens in een krant of tijdschrift hadden gestaan en dus beroemd waren. Het ging allemaal zo snel hier. Ik besloot maar eens een babbeltje te maken met een van die beroemdheden en ze herkende me meteen. Waar haalde ze dat allemaal vandaan? Ik besefte opeens dat ik heel erg achter liep in deze wereld omdat ik nooit het nieuws keek of de krant las.
Ik danste met verschillende mensen omdat dat nog altijd leuker was dan in je eentje. Mensen leken tegen me op de kijken en bleven bewonderend naar me staren alsof ik van goud was. Ik wilde ze bijna vragen wat er zo bijzonder was en of ik iets van ze aan had. Maar ik begreep ook wel dat het erbij hoorde. Dit was het leven van iemand die een filmcarrière had. Zelfs al was het maar een beginnetje.
Nu ik wist dat iedereen me kenden bedacht ik me ook dat ik er wel goed uit moest zien op de foto's. Vanaf nu kon ik niet meer als een schoffie over straat maar ik zou me ook niet anders gaan gedragen. Ik liep naar de toiletten en bekeek mezelf in de spiegel. Ik las de teksten die er op papiertjes aan waren gehangen. Allemaal mensen die hun problemen weg kwamen zuipen in een feesttent. Zonde.
Ik bestelde nog een laatste cocktail voor mij en Kai. Maar voor ik het hem kon brengen was hij al verdwenen. Snel dronk ik het drankje op en ging ervandoor. Ik begon steeds minder plezier te hebben in het uitgaan en het leukste was nog het drinken. Misschien was ik toch niet helemaal het uitgaanspersoon wat ik eerst altijd in mezelf zag. Of het was gewoon minder geworden.
Ik kwam om 5 uur 's ochtends pas thuis omdat de tent om 4 uur dicht was. Ik liep naar de nieuwe slaapkamer waar Kess en ik binnenkort samen in bed zouden liggen. En misschien zelfs al ons eerste kindje maken. Ik bekeek de kamer nog eens goed en vond het een geslaagde verbouwing. Ik had er niks voor hoeven doen, iets wat mijn vader me ooit eens had verteld over de legacy, maar er werd wel geld van mijn rekening af gehaald.
Die middag besloot ik maar even te gaan kijken bij Rick thuis. Ik reed naar zijn huis en belde aan. Er deed niemand open en na een tijdje wachten besloot ik maar ergens anders heen te gaan. Rick was natuurlijk aan het werk en Samuël hing vast ergens rond. Ik gluurde even door het raam naar binnen. Wat een gezellig huisje. Echt iets voor hun.
Ik reed een beetje rond door de stad en bedacht me dat ik een boek mee had wat ik nu lekker kon gaan lezen. Ik liep naar een parkje en wilde net gaan zitten toen er een vrouw voor me kwam staan. "Mevrouw, doet U mee met onze buurtbarbecue?", vroeg ze. Ze legde me uit wat het inhield. Je moest 5 keer opnieuw iets braden en dan kreeg je een betere band met de bewoners en een certificaat.
Ik vond het een leuk idee dus besloot ik maar gewoon gezellig mee te doen. Ik kreeg wat worstjes en begon te braden. Ondertussen kletste ik met de mensen die er waren. Dit was een gezellig buurt, kon ik merken want ik kwam hier niet eens vandaan en ik mocht gewoon mee doen. Het is niet dat ik ze echt als vrienden wilde houden, maar ze waren wel gezellig. En daarbij vonden ze me niet bijzonder omdat ik beroemd was.
Inmiddels begon het al aardig donker te worden en ik was bezig met mijn derde portie. De vorige twee waren mislukt. Ik schaamde me wel een beetje omdat iedereen hier een aardig worstje kon braden en ik kreeg ze nog niet eens omgedraaid zonder dat ze er bijna tussen vielen en ik mijn vingers moest gebruiken.
Na drie porties bleek het alweer afgelopen te zijn en had ik voor niks zo lang staan braden. Nou ja, voor niks.. Ik had er een hoop lekkere worstjes bij, ja uiteindelijk wel, en ik had ook weer een stukje beter leren koken. Als straks Kess bij me zou komen wonen en we hadden een barbecue konden we lekker samen eten in de tuin of misschien zelfs met een kindje.
Toen ik thuis was ging ik meteen op bed liggen en begon te lezen in mijn boek, waar ik die middag nog niet aan toe gekomen was. Het was voor mijn baan. Ik zou er een betere relatie krijgen met mijn baas als ik dit las en daarbij meer kans op promotie. Ik las het dus maar in een avond uit zodat ik eindelijk geen achtergrondfigurant meer hoefde te zijn. Dan kon ik een manusje van alles worden volgens mijn collega's.
Opeens bedacht ik me dat morgen Kess bij ons in zou trekken. Ik had het boek net uit en kleedde me snel uit. Ik ging in bed liggen en viel als een blok in slaap. Ik moest morgen gewoon weer werken en ik moest er wel een beetje fit voor de dag komen als ik promotie wilde. En om Kess te ontvangen moest ik ook niet zo'n slaperig hoofd hebben. Vanaf morgen hoefde ik niet meer alleen in dit bed te slapen. En kreeg ik een arm om me heen.
De volgende ochtend wilde ik echt fit zijn dus ging ik eerst maar een paar baantjes trekken in het zwembad. Het zwembad werd de laatste tijd een stuk minder gebruikt. Dat kwam vooral omdat Rick weg was. Hij was de gene die vaak in het zwembad lag en ik was bezig met hele andere dingen. Jongens en vriendinnen. Die waren veel belangrijker. Nu ik volwassen was vond ik jongens niet meer zo interessant.
Ik wilde liever een man die echt van me hield dan een paar vriendjes in een week. Naar mijn gevoel was uitgaan ook een stuk minder leuk geworden. Ik begon me echt meer als een volwassene te gedragen en steeds meer aan kinderen te denken. Wat ging het allemaal snel, dat volwassen worden. Ik wilde nog best een tijdje dat jonge knappe meisje zijn die door iedereen werd aanboden.
Na een paar rondjes door het zwembad vond ik het wel weer genoeg en ging ik naar de badkamer om me nog eens helemaal op te frissen. Ik poetste mijn tanden en terwijl ik dat deed hoorde ik de carpool toeteren. Ik zuchtte en spuugde de tandpasta uit. Ik moest die chauffeur echt eens gaan vertellen dat ik zelf wel reed. Hoewel ze wel heel gezellig was.
Ik liep naar buiten en zag daar Kess op de stoep staan. "Lieverd!", riep ik en omhelsde hem. "Schat," lachte hij. "Vandaag is de dag!", riep hij en gaf me een kus. Ik knikte en keek naar de taxi die weg reed. "Heb je geen spullen?", vroeg ik verbaast. Hij schudde zijn hoofd. "Wat zou ik mee moeten nemen als mijn meisje alles is wat ik nodig heb?", zei hij en gaf me nog een kus. Ik voelde mijn wangen rood worden.
"We laten je hier met alle liefde wonen hoor," zei ik. Mijn mobiel ging af. "Niet weer..", mompelde ik en liet hem maar rinkelen. Ik had geen zin in opdrachten van een agent. Daarover moest ik maar eens met mijn baas gaan praten. "Stalker?", vroeg Kess. Ik lachte en antwoordde: "Nee hoor, mijn agent..", ik zag hem verbaast naar me kijken. "Ja, van mijn werk," ik keek naar de carpool. "Ik moet werken, doeg schat," ik gaf hem nog een kus en reed weg.
Mijn vader kwam naar buiten om Kess welkom te heten. "Ha, Kess. Welkom hier, in huizen Visser. Ik zal je maar meteen de regels vertellen.. Die hebben we niet!", mijn vader lag helemaal dubbel om zijn eigen grap en Kess vond het ook wel grappig. "Dag meneer Visser. Ik vind het erg fijn dat ik hier mag wonen in Uw huis. Samen met Puck," zei Kess. "Het is inmiddels Puck's huis en tegen ons mag je gewoon 'je' zeggen hoor."
Al snel hadden Kess en mijn vader iets gevonden wat hun allebei wel lag, iets wat al heel lang niet meer werd gedaan hier in huis: schaken. Ik hoopte niet dat Kess daar zoveel tijd in zou gaan steken. Maar een hobby was natuurlijk altijd goed. Misschien moest ik ook maar eens op zoek gaan naar een hobby. Maar eerst wilde ik hoger op komen in mijn carrière. Want dan konden we verbouwen!
Een paar dagen later was Kess al helemaal aan ons huis gewent en vond het heel gezellig. Hij kon het met iedereen vinden en dat was een goed teken. Die avond kwam ik thuis en Kess nam me mee naar de tuin. Op de tafel stonden drie vaasjes met een bloem erin. "Wauw, Kess. Waarom is dit?", vroeg ik en ging zitten. "Omdat ik zo veel van je houdt, lieverd," zei Kess en hij leek wel een beetje verlegen.
Zwijgend begonnen we aan ons eten. Het was simpele macaroni maar het was zo lief dat hij dit dinertje had gemaakt. Ik glimlachte en nam nog een hap. "Lekker hoor, schat," zei ik. Om het te bewijzen nam ik snel nog een hap. "Dank je," zei hij en ik zag een heel licht blosje op zijn wangen tevoorschijn komen. Wat was het ook een lieverd.
De macaroni was echt lekker terwijl ik niet wist dat Kess kon koken. Dat kon wel eens handig zijn op sommige momenten. Want ik kon wel eens later van mijn werk komen en dan had ik geen zin meer om te koken. Als er dan weer zoiets op tafel stond wilde ik heel graag te laat van mijn werk terug komen. Ik legde voorzichtig mijn hand iets naar voren en Kess begreep de hint. Hij pakt mijn hand en kneep er zachtjes in.
Tegelijk waren we klaar met ons eten en Kess trok me overeind. Ik sloeg mijn armen om hem heen en zoende hem. "Bedankt voor dit diner, lief," zei ik tussendoor. Kess lachte en zei dat we de kommetjes konden laten staan. Die zou hij later wel opruimen. Dit was onze avond. Kess nam begeleide me naar boven.
We belandde zoenend op het bed en genoten van het moment en van elkaar. We vergaten alles om ons heen en trokken de kleren van elkaars lijf. Dit was voor ons allebei de eerste keer en die moest mooi zijn.
Op een gegeven moment verdwenen we onder de dekens en dat hielden we liever voor onszelf.
De volgende avond gebeurde er iets wat lang niet zo vrolijk was als wat we hadden beleefd. De tijd voor mijn moeder was gekomen. Ze was weer bezig met haar favoriete sport toen ze zichzelf opeens heel ligt voelde worden. Ze zweefde omhoog en er verscheen een gele gloed om haar heen. Maar ze mocht niet klagen. Ze was veel ouder geworden dan het gemiddelde en had een prachtig leven gehad.
Ze veranderde in een geest en kon door haar eigen hand heen kijken. Snel zag ze allerlei herinneringen door haar hoofd gaan. De huwelijksreis met mijn vader, mijn geboorte en die van Rick. Er ontbrak nog iets. Een kleinkind, die zou ze nooit zien. En ook mijn bruiloft als die er zou komen zou ze missen. Toen ze dat besefte ging er wel een schok door haar heen.
Wij hadden ook gerommel van boven gehoord en kwamen allemaal kijken. Daar zweefde mijn moeder, als een geest. We wisten dat het goed was. Het ging al slechter met haar en dit was beter voor haar. Ze werd uit haar lijden verlost en kreeg ook een mooi plekje in de tuin. Maar dat maakte het niet minder op het verlies. Mijn lieve moeder, die voor me op kwam toen Rick vertelde dat hij homo was. Die me met zo veel liefde had opgevoed.
Er klonk weer een knal en daar verscheen Magere Heijn. "Zo, Laeititia. Heb je nog van je laatste jaartjes genoten? Nu ga ik je echt meenemen," zei Magere Heijn. "Ja, ik ga met u mee," Laetitia schudde zijn hand en Laetitia fluisterde nog iets wat ik niet kon verstaan. Het was bedoelt voor mijn vader zag ik want nu barstte hij pas echt in tranen uit. Ik knipperde met mijn ogen en ze waren weg. Mijn moeder, voorgoed verdwenen.
Twee dagen later was er een besloten begrafenis. We wilden niet al die mensen om ons heen dus hielden we het bij ons drieën. Nu pas besefte ik wat ik was verloren. Iemand die mij al vanaf mijn geboorte als de beste kende. Altijd voor me klaar stond en precies wist hoe ik in elkaar zat. Mijn moeder, weg, verdwenen. In een totaal ander rijk.
Mijn vader ging snikkend naar binnen en Kess en ik bleven achter. Ik kon mijn tranen niet bedwingen en begon heel hard te huilen. Ik sloeg mijn armen om Kess heen en huilde uit op zijn schouder. Liefkozend streelde hij mijn rug. "Stil maar liefje. Ze zeggen dat je moeder af en toe kan terug keren," probeerde Kess me gerust te stellen. Ik geloofde niet in die onzinverhalen.
Een maand later ging het een stuk beter met ons allemaal en konden we weer rustig slapen. Ik lag lekker te slapen toen ik opeens iets raars in mijn buik voelde. Alsof er iemand tegen aan klopte. Ik kwam uit bed en bekeek mijn buik. Ik wreef er over en voelde weer klopje. Snel begon ik te rekenen. Ja, het kon kloppen. Ik kleedde me om en rende de trap af, naar Kess.
"Kess, Kess!", gilde ik. De hele maand zat ik al te bedenken of ik een kindje wilde. Uiteindelijk besloot ik dat ik toch geen feestmens was. Maar dat ik heel graag een kindje wilde. "Wat is er schat?", vroeg Kess. Ik besefte me opeens dat Kess misschien wel helemaal geen kindje wilde. "Ik..", stamelde ik. Wat als hij hetzelfde deed als mijn opa? "Wat is er lief?", ik besloot het maar gewoon te vertellen. "Ik ben zwanger!", zei ik. Ik kneep mijn ogen samen bang voor een boze reactie of een klap.
Maar in tegendeel. "Dat is geweldig! Wauw, we krijgen een kindje. Een liefdesbaby!", riep hij enthousiast. Hij leek er nog blijer mee te zijn dan ik was. "Dat is echt super schat!", riep hij en het leek alsof hij zo naar buiten wilde rennen en het door de hele stad wilde schreeuwen. Ik was opgelucht dat Kess er zo blij mee was. We konden samen gaan genieten van de baby.
Hij gaf me een klopje op mijn schouder en wilde het al aan mijn vader vertellen. "Nee Kess, dat doen we later wel," lachte ik. Kess knikte en bedacht zich iets. "Dan moeten we het huis verbouwen!", zei hij. Oh, dat was waar ook. Als we een kindje kregen moest het huis wel een stukje groter worden. We wilde het natuurlijk de ruimte geven.
We liepen even naar de overkant van de straat met zijn drieën en toen we ons omdraaide stond daar weer een groter huis. "Wow..", stamelde ik. Dit huis was prachtig. Nog mooier dan het oude. Deze ramen vond ik een stuk beter dan die van het vorige huis. Ja, hier wilde ik mijn kinderen wel laten opgroeien.
