2.3 Nieuwe bewoners
Helemaal dronken reden we met de taxi naar huis. De taxi stopte voor een kast van een huis en ik keek bewonderend naar het prachtige gebouw. "Menjeer, is dwit niewt het vekeerde adjes?", stamelde ik. De taxichauffeur schudde zijn hoofd en vroeg om het geld.
Ik betaalde hem en liep snel naar de voordeur. Ik deed de sleutel in het slot en kon de deur zo open krijgen. "Mwam.. Hoe kjan dit?", vroeg ik.
Wankelend liep ze naar me toe. Ze viel voorover en ik kon haar gelukkig nog opvangen. "Dat hoort ur bai", zei ze. Ik hielp haar de trap op naar boven en zocht naar de kamer voor mijn moeder. Gelukkig hadden we die snel gevonden.
Daarna wankelde ik naar de andere slaapkamer waar ik bijna tegen een kast aan liep. "Dat ging maaj net goed", grinnikte ik. Uit mijn moeders kamer hoorde ik een gil: "Wáááát zei jeeee?", riep ze. "Niks hoor", ik kleedde me uit en stapte in bed. Ik was volwassen!
De week erna kwam Laetitia elke dag wel over de vloer. En dan was het niet heel afwisselend wat we deden. We zoende..
..En we genoten van het uitzicht dat je had vanaf onze tuin. Je kon vanaf hier heel Bridgeport zien. Dat was geweldig.
Na een week van romantiek besloten we een stapje verder te gaan. Ik liep al een tijdje rond met een doosje in mijn broekzak en die zou ik vannacht aan Laetitia geven.
We belandde samen op bed en eerst was het niet veel bijzonders.
Maar het werd steeds romantischer en intiemer en wat er toen gebeurde hou ik liever voor mezelf.
Die nacht nam ik haar mee naar een van de hoogste punten van Bridgeport.
Laetitia dacht dat het gewoon even een wandeling was. Romantisch over de smalle wegen tussen de heuvels. Maar deze wandeling zou een hele bijzondere worden.
Ik knielde neer voor Laetitia. "Gino, wat doe je? Is je veter los? Wacht.. Dit is toch niet..", stamelde ze.
Ik haalde eindelijk het doosje uit mijn zak en Laetitia volgde al mijn bewegingen.
Ik opende het doosje. "Lieve Laetitia, wij zijn al jaren een stel. En ik weet zeker dat we altijd bij elkaar zullen blijven. En om dat te bezegelen, lieve Laetitia.. Wil je met me trouwen?", Laetita sloeg haar handen voor haar mond.
Ze begon heftig te knikken en ik gebaarde dat ze haar hand moest geven. Ik schoof de ring om haar vinger.
"Laetitia, kom hier", ik spreidde mijn armen en terwijl ze naar me toe kwam zag ik een traan langs haar oog lopen.
"Niet huilen Laetitia, misschien gebeuren er nog wel veel mooiere dingen. Want ik zal nooit zo worden als mijn vader", huilend viel ze in mijn armen. Huilend, van geluk.
De volgende dag maakte ik een lekker diner klaar voor als mijn moeder straks uit haar werk kwam. Ik had super veel zin om te vertellen over dat ik verloofd was met Laetitia.
Ik zette het eten op tafel en op dat moment kwam mijn moeder binnen. We gingen aan tafel zitten. "Gino, dit is heerlijk! Je hebt talent.", zei ze na een paar happen. Ik voelde mijn wangen een beetje rood worden. "Mam.. Ik moet je wat vertellen. Het is heel goed nieuws hoor. Ik ben verloofd met Laetitia", zei ik. Mijn moeder liet haar vork vallen en stond op. Ze trok me overeind en omhelsde me. "Gino, wat geweldig! Jullie worden vast heel gelukkig samen!", lachte ze. Gelukkig vond ze het leuk. "Maar pas wel op dat jullie niet zo eindigen als ik", voegde ze er aan toe. "Nee mam, ik ga vast heel veel van mijn kinderen houden."
Er waren al meer dan 2 weken voorbij gegaan en we hadden besloten dat Laetitia bij ons in zou trekken. De bruiloft was al over een maand. Want we wilde zo snel mogelijk trouwen.
Vanuit het raam zag ik Laetitia aankomen. Mijn moeder haalde net de post en Laetitia begroette haar.
"Goede morgen mevrouw Visser," kon ik verstaan omdat de ramen niet dik waren. "Ach kind, noem me maar gewoon Sophie hoor," zei mijn moeder. Ik zag Laetitia blozen.
We hadden de hele middag gepraat en tijdens het eten van een broodje shoarma gingen we maar door. Laetitia vertelde haar levensverhaal, die ik ook niet niet kende en me erg verbaasde, en wij die van ons.
's Avonds nam ik haar mee naar boven en in de haal omhelsde ik haar. "Je bent de mooiste vrouw die ik in mijn hele leven heb gezien Laetitia", zei ik. "En jij bent de mooiste man die hier rond loopt. Dat weet ik zeker."
