2.4 Married couple
Vandaag was het zo ver. Laetitia en ik gingen trouwen. "Schat, vandaag is de dag! We gaan trouwen.", ik omhelsde Laetitia. "Ja, ik heb er zo veel zin in."
Ook mijn moeder kwam vrolijk fluitend onze kamer binnen. "Vandaag is de dag!", riep ze blij en omhelsde me.
"Laetitia, je ziet er vast prachtig uit in je jurk.", zei mijn moeder tegen Laetitia. Ze hadden samen de jurk uitgezocht en ik had hem nog niet gezien.
We bespraken voor de laatste keer wat er allemaal ging gebeuren. En ik had ook een geheim voor Laetitia. Ik had er veel over gelezen en wist wat ik moest doen als er problemen waren, maar ik vertelde nog niks.
De eerste gasten arriveerde en een beeldschone vrouw kwam de trap af lopen. Mijn hart begon sneller de kloppen. Wat was ze mooi in die jurk. Ik pakte haar hand en nam haar mee naar buiten. De gasten volgde ons.
We wilde graag in de tuin trouwen met het uitzicht over Birdgeport. Omdat dit zó'n geweldige plek was. We vroegen om stilte en toen begon het ritueel.
Laetitia gaf eerst het 'ja-woord' en schoof de ring om mijn vinger.
Daarna was ik aan de beurt en schoof mijn ring om haar vinger,
We legde onze handen op elkaar. Vanaf nu waren we een man en vrouw. We staarde een poos verliefd naar elkaar.
"Hey! Zoenen!", riep iemand. We lachte naar elkaar en ik drukte mijn lippen op de hare. Ik was getrouwd met de mooiste vrouw van de hele wereld.
Daarna ging iedereen naar binnen om feest te vieren. De muziek stond keihard en iedereen was aan het dansen. Jun kwam als eerst naar me toe om me te feliciteren. "Op een gelukkig leven en dat jullie niet zo eindigen als je moeder.", wenste ze ons toe.
We feestte tot in 's Avonds laat maar rond 2 uur 's nachts stuurde ik iedereen naar huis en nam Laetitia mee naar buiten.
"Laetitia, we moeten naar Sunset Valley's vliegveld", zei ik zodra we in de auto zaten. Ze keek me verbaast aan. "Gaan we op reis?" Ik knikte. "Je koffer ligt al achterin. Wij gaan eens even lekker een paar dagen op huwelijksreis."
Shang Simla - China
Om 8 uur 's ochtends kwamen we aan in het prachtige Shang Simla in China. Het was er prachtig. Overal waar je keek was het rijk aan kleuren.
"Wauw Gino, dit had ik niet zien aankomen. Het is zo geweldig hier! Ik heb altijd al naar China gewild", zei Laetitia. Ik glimlachte en drukte een kus op haar lippen.
We zette onze koffer op onze kamer en ik trok zomerse kleren aan. We zouden eerst naar de markt van Shang Simla gaan om de dingen die we nodig hadden te kopen.
Laetitia ging meteen naar een winkeltje waar ze souvenirtjes verkochten. Helaas vond ze niet iets wat ze zocht.
Ik was meteen naar de boekenwinkel gegaan. Zo kon ik nieuwe recepten kopen voor als ik straks een kok werd.
Na die lange reis hadden we best wel trek gekregen dus gingen we eens wat van het lokale voedsel proeven. Ik probeerde de smaak goed vast te houden voor als ik het zelf ging bereiden.
We gingen nog naar één winkel om ingeblikte douches, gedroogd voedsel, een tent en een fototoestel te kopen. Laetitia wilde nog veel meer pakken maar dan hielden we niks meer over voor in nood.
In de stilte tuin probeerde we het fototoestel uit. Er zaten best wat leuke foto's tussen. Zoals deze.
En deze foto van Laetitia ziet er ook best goed uit.
Daarna gingen we naar de academie. Laetitia's droom was om de vechtsport helemaal onder de knie te krijgen.
Helaas zat er daar ook een minder leuke kant aan. Terwijl ik aan het oefenen was verscheen er paparazzi. Ik was beroemder geworden als 'zoon van een professionele arts', mijn moeder dus.
Ik sloeg een kreet en riep dat de paparazzi moest verdwijnen. Waarschijnlijk verstond ze me niet. Maar ze ging er wel van door.
Niet veel later hadden we allebei de witte band gehaald. "Dat pakje staat je goed schat.", grinnikte ik.
"Jou staat hij anders ook niet verkeerd hoor!", lachte ze. Ze was zo mooi als ze lachte.
"Ik daag je uit om te sparren", zei ik. "Kom maar op!", we liepen naar het hoogste punt wat bedoeld was om te sparren. We wenste elkaar respect en het gevecht begon.
"Pak aan!", riep Laetitia. Net op tijd ontweek ik haar trap.
"Moet je opletten!", ik zwaaide mijn been omhoog. Snel bukte Laetitia. "Die krijg je terug!"
Met een harde kreet gooide Laetitia haar been over me heen. Uiteindelijk werd het 2-1 voor mij.
Wel hadden we nu allebei de gele band te pakken. "Goed gedaan hoor."
We keerde terug naar het basiskamp om ons op te frissen.
En om eens lekker een bord Sushi te eten. We hadden nog veel betere plannen voor vanavond.
Want bij een huwelijk hoort een huwelijksnacht.
En die moest geweldig zijn.
En dat was hij. In elkaars armen vielen we in slaap en rond 9 uur werden we alweer wakker.
We liepen naar buiten en genoten van het prachtige uitzicht. "Dit is geweldig Gino. Echt prachtig", mompelde Laetitia.
We gingen naar een van de grootste tombes van Shang Simla volgens mijn reisgids.
Ik had al snel een trap gevonden naar een kelder. "Laetitia, kom mee!", riep ik.
Er lag een grote berg stenen en er lag achter een muurtje een bijl. "Mag ik?", vroeg Laetitia. "Natuurlijk.", Laetitia begon wild te hakken en de stenen werden steeds kleinere steentjes.
Helaas konden we daarna niet meer verder. De deur zat op slot en er was nergens een sleutel. Laetitia wilde nog ergens anders gaan kijken maar daar was ook niet veel bijzonders.
Ondertussen was ik al naar kamp Lotus gegaan. Daar stond een tent. Terwijl ik lag te slapen kwam Laetitia opeens binnen. In het hutje had ze zich omgekleed en nu had ze het koud. Ik was hartstikke moe dus ik kroop tegen haar aan en viel meteen weer in slaap.
Ik was al best vroeg weer wakker en ik kon de zon zien opgaan. Laetitia liet ik maar even liggen.
Maar niet veel later kwam Laetitia ook de tent uit. Ik was vlinders aan het vangen. Net als vroeger.
"Zullen we een stukje lopen?", stelde ik voor. Laetitia stemde in en hand in hand liepen we over de smalle paadje tussen de bergen. We genoten van het uitzicht. En van elkaar.
Dit was alweer de laatste dag van onze reis en we gingen nog één keer naar de markt. "Gino, daar zit een gat in de grond.", riep Laetitia opeens. "Dat is denk ik een schakelaar. Ga maar kijken.", Laetitia stak haar hand in het gat en er verscheen een trap.
We gingen naar beneden en daar stonden twee grafstenen en een soort grafkist. Ik had gelezen dat je bij de grafstenen moest rouwen om verder te komen.
En dat was alweer waar. Er verscheen opnieuw een gat in de grond. Ik voelde met mijn hand allemaal schijfjes.
Ik haalde het er uit. "Kijk Laetitia. Allemaal munten! Daarmee kun je hier speciale dingen kopen.", riep ik.
Laetitia zag pijlen op de grond en begon de muur te inspecteren. "Gino, er is iets met deze muur hoor!", er klonk gerommel in de kelder.
De muur veranderde opens in bakstenen en maakte een halve draai. Geschrokken sprong Laetitia achteruit. Ik schudde lachend mijn hoofd en maakte de grafkist open.
Voorzichtig voelde ik aan de muur. Ik kon er niks uit halen. Alleen een schakelaar omzetten. Mooi, een schakelaar.
"Oke, schat. Jij doet deze kant.. En ik de andere kant. Ja? Succes."
In Laetitia's kamer stond alleen een kist en toen ze die open maakte scheen er een vel licht in haar ogen. Het was een schatkist waar heel veel muntstukken in zaten.
Aan mijn kant was een groot bad, om het zo maar te noemen. Voorzichtig klom ik op de rand.
Ik twijfelde of ik het moest doen. Maar uiteindelijk deed ik het toch. Ik legde mijn bril op de rand.
En voor ik het wist dook ik in het water.
Laetitia kwam aanlopen. "Gino, Gino? Waar ben je? Gino? Ben je in rook op gegaan?", riep ze wanhopig. Maar toen zag ze de bellen in het water.
Hijgend kwam ik boven. "Ik heb een schakelaar omgehaald.", zei ik. We liepen terug naar de begin kamer en daar was weer een deur open gegaan. Deze keer met trappen naar beneden.
We verdeelde de taken opnieuw en ik vond de meeste schatkisten..
..En Laetitia het meeste geld.
We waren bijna bij het eind en niets vermoedend liep ik door een gang naar de laatste deur. Er klonk weer gerommel en onder mijn voeten verschenen gaten. Ik slaakte een gil en rende snel terug.
Het waren wel weer van die gaten waar je je hand in moest steken. Dus misschien kon ik hem zo onschadelijk maken.
Dat lukte en ik kwam aan in de laatste kamer. We hadden een tombe voltooid. Ik schreeuwde heel hard dat Laetitia moest komen om de kisten open te maken.
Zodra alle kisten door ons waren onderzocht kwam ik naar Laetitia toe. "Schat.. Kom je?"
"We moeten naar de basiskamp onze spullen pakken en dan gaan.", zei ik. Laetitia stemde in en vertelde onderweg nog wat ze allemaal had gevonden.
Thuis
"Hehe, het lijkt wel een jaar terug dat ik voor het laatst met de metro ben geweest.", zuchtte Laetitia. "Het was maar drie dagen hoor.", zei ik droog.
Eindelijk kwamen we aan bij ons eigen huis. "Zulke stenen huizen heb ik gemist.", fluisterde ik onhoorbaar.
Ik stak de sleutel in het slot en binnen sprong mijn moeder op van de bank. "Ooh, lieverd. Wat heb ik je gemist!", mijn moeder omhelsde me en ik gaf Laetitia een knipoog. "Kom aan tafel zitten en vertel me eens hoe het was."
"Zo, en nu wil ik uitgebreid verslag van jullie vakantie.", mijn moeder schoof aan en Laetitia en ik begonnen te vertellen.
Laat in de avond gingen we naar bed. Eindelijk weer in ons eigen lekkere bedje. In ons eigen huis. In onze eigen stad.
