2.7 Te snel
De tijd ging hard en Rick kon alweer bijna praten. Dat ging hem gelukkig goed af. En hij was een stuk beter te verstaan dan Puck toen ze peuter was.
Puck was ook veel meer met andere dingen bezig dan met school. Ze was continu aan het flirten met de jongens volgens haar meester. Ze zeurde vaak over dat ze een computer wilde om te chatten. Maar daar hadden we geen geld en plaats voor.
Daarom moest ze van ons eerst maar aan haar huiswerk. Als ze goed haar best bleef doen en een 10 zou halen dan zouden we er over denken haar een computer te geven.
Ze was meteen enthousiast en ging daarom vaak meteen uit school aan haar huiswerk. Zodat ze 's avonds nog wat vrije tijd had.
Maar soms was het zo veel huiswerk dat ze gewoon door wilde werken. Wij vroegen of ze naar beneden kwam om te eten en daarna weer verder zou gaan maar Puck was vastbesloten. Ze wilde een 10 op haar rapport.
Als er dan een dag was dat ze niet veel huiswerk had nam ze iemand mee naar huis. Vaak waren het jongens. De meisjes waren maar jaloers op het uiterlijk van Puck en daarom wilde ze niet met hun om gaan.
Ze speelde vaak in de tuin met de jongens. Dan waren ze aan het schommelen, want dat vond Puck geweldig.
En als ze uitgeschommeld waren gingen ze gekke spelletjes doen. Ze deden een wedstrijdje 'wie de gekste bek kan trekken' en daar was Puck dan weer iets minder in.
De jongens probeerde ook wel iets anders dan alleen maar lollig doen. Zoals op deze avond was er weer een jongen die met haar probeerde te flirten. Maar daar was ze niet in geïnteresseerd.
's Avonds wilde we even met onze dochter praten. "Puck, de jongens lopen allemaal achter je aan hè, dat had je wel door toch?", begin ik over het onderwerp dat we willen bespreken. "Ja.", antwoord Puck kort-af. "Mooi, nou. Als we dat zo zien dan heb je het heel leuk met ze. Maar wil je alsjeblieft niet te ver gaan? Je moet niet hun harten breken hè. Straks als je wat groter bent willen ze verkering met je en dan moet je wel oppassen.", vertel ik. Laetitia zit er zwijgend bij en geeft af en toe een knikje. "Ja pap, dat weet ik. En ik maak ze heus wel wijs dat ik niks met ze wel.", Daarna staat ze op en loopt naar boven.
Maar sinds ons gesprek wordt het alleen maar erger. Ze kijkt in elke spiegel die ze tegen komt of haar haar goed zit en heeft altijd een mascara bij zich. We moeten echt oppassen dat ze er niet te hoerig bij gaat lopen. Want zo is onze dochter helemaal niet.
's Ochtends toen iedereen, behalve Laetitia, nog lekker ligt te dromen besloot Laetitia te gaan sporten. Ze wilde zich net gaan omkleden toen ze iets zag wat er eerder nog niet had gestaan. Geschrokken sloeg ze een kreet.
"Gino, Puck!", gilde ze daarna. Ze dacht zeker dat we nog niet wakker waren geschrokken van haar kreet.
Zo snel als we konden kwamen we naar haar toe. Daar stond ze dan met een grote glimlach. "Kijk eens door het raam", zei ze opgewonden. We keken door het raam. In onze tuin lag een zwembad. "Wauw mam! Heb jij dat gebouwd?", vroeg Puck. Lachend schudde ik mijn hoofd. "Nee, dat hoort er bij. Dat hoor je later nog wel. Trek snel je zwemkleding aan!"
Nog geen vijf minuten later stonden we voor het zwembad. Ik hoorde Puck aan komen rennen en ik wist dat ze me in het water ging duwen. Snel ging ik aan de kant waarder Puck zelf in het water sprong.
"Nouhou, papa!", Puck probeerde chagrijnig te kijken maar ze schoot meteen in de lach. Ik hurkte door mijn knieën en voelde met mijn teen het water. Dat was helemaal niet koud dus besloot ik er maar in te springen.
"Is het koud schat?", vroeg Laetitia. Ik schudde mijn hoofd. "Het is heerlijk.", op mijn antwoord sprong Laetitia met een bommetje in het water. We voelde ons weer helemaal kind. Maar dan niet meer zo fit.
Dus na een kwartiertje gingen Laeitita en ik uitgeput in de ligstoelen liggen om op te drogen. Maar Puck was nog lang niet uitgezwommen. Ze zwom nog zeker een half uur in haar eentje in het zwembad en probeerde een koprol onderwater te maken.
Ik begon maar aan de lunch. Zo'n ochtendje zwemmen was toch best vermoeiend en we moesten genoeg eten om sterk te blijven. Ik moest daarbij ook nog eens straks naar mijn werk.
Na de lunch belde Puck meteen een van haar vrienden om te vertellen over het zwembad. Hij wilde meteen komen kijken en natuurlijk vonden wij dat geen probleem. Ze mocht best gewoon vrienden hebben.
Terwijl Puck haar vriend ontving haalde Laetitia Rick van boven. "Wil je ook in de tuin spelen Rick?", vroeg Laeitia aan Rick. "Oot in tuin!", vandaag was ook nog eens de laatste dag dat Rick peuter was. Morgen waren ik, Laeitia en Rick alle drie jarig.
Het was een gezellige boel in de tuin. Puck wilde graag zwemmen maar de jongen had geen zwemkleding bij zich. Terwijl ze dat hadden afgesproken. Hij kon ze niet vinden geloof ik.
"Puck, moet je niet met je vriendje spelen?", zei Laetitia na een tijdje te hebben gekeken naar de alleen schommelende jongen. Puck klom uit het zwembad. "Ja, inderdaad. Sorry", ze rende naar de schommel. "Moet ik duwen?", vroeg ze. "Nee, jij moet ook schommelen!", riep de jongen. Gelukkig was hij niet boos.
"Mama pele?", vroeg Rick opeens. Laetitia lachte en kwam bij Rick zitten. Samen speelde ze met de blokkendoos.
En Puck vermaakte zich prima op de schommel. Ze gilde het uit van de pret en de jongen deed net zo goed mee.
Maar rond 8 uur vond Laetitia het wel tijd om de jongen naar huis te sturen. Puck liep teleurgesteld naar de jongen toe. "Je moet maar eens gaan, tot morgen", ze gaf hem een kus op zijn wang en daarna rende ze snel naar binnen.
Laetitia legde de kinderen in bed en uitgeput liep ze richting onze kamer. Zo zacht mogelijk stapte ze in bed. Ik had weer een zware werkdag achter de rug. Maar wel promotie.
De volgende ochtend toen Puck naar school was nodigde ik Laetitia uit om op de bank te komen zitten. Ik sloeg een arm om haar heen. "Vandaag zijn we jarig. En onze kleine Rick gaat ook al weer naar de grote school straks", zei ik. "Ja, en weetje.. Ik wordt al weer oudere", verbaast keek ik Laeitita aan. "Echt waar?", vroeg ik. Ze knikte verlegen en wende haar hoofd af.
Ik liet het even tot me door dringen. Dat had ze nooit verteld. Maar ik schudde meteen daarna mijn hoofd en drukte een kus op haar lippen. Wat maakt het ook uit.
We zette alle benodigdheden voor het feestje klaar. We werkte met de kleuren blauw, groen en geel. En het zag er heel gezellig uit, niet?
Ik regelde de laatste dingetjes en Laetitia haalde Rick van boven. "Vandaag wordt jij een grote jongen. En dan mag je naar school!", Laetitia tilde Rick boven ze hoofd en hij begon luid te gieren.
En om 4 uur was het zover. Ik mocht als eerste de chocolade taart uit blazen. Onder luid geschreeuw en getoeter blies ik mijn kaarsjes uit.
Daarna was Rick aan de beurt om zijn kaarsjes op de carameltaart uit te blazen. Ook onder luid gejuich van vooral mij.
En als laatste mocht Laeitita de aarbeientaart uitblazen. Ze werd alweer oudere. Dat had ik nooit verwacht. Of gemerkt aan haar gezicht.
Ondertussen was Rick's kamer al helemaal verbouwt tot een jongenskamer. Het was geen auto jongen helaas. Hij wilde ook perse net als zijn zus een bloem op de kledingkast. Hij was toch niet.. Nee..